Bakın sonra o köye ne yaptılar!?*

HES yalanına bir kez inanan Mersinli köylüler, ikincisine geçit vermemek için direniyor… İŞ VAADİYLE İKNA OLDULAR, KÖYE HES YAPILDI Mersin’in Tarsus ilçesine bağlı Boğazpınar köylüleri, Türkiye’nin gündeminden düşmeyen HES’lerle ilk kez 2009 yılında tanıştılar. Köylülerin yaz aylarında mesire alanı olarak kullandığı Gökharman Nehri üzerinde HES kurmak için harekete geçen özel bir şirket, projenin ardından nehir çevresinin daha güzel olacağını, birçok köylüye iş olanağı sağlanacağını öne sürerek köylüleri ikna etmeyi başardı. HES projesinin, her çeşit meyvenin yetiştiği yörenin tarımına hiçbir şekilde olumsuz etki etmeyeceğini öne süren şirket yetkilileri, köylülerin iddiasına göre arazilerini satmak istemeyenler olursa devletin zorla ellerinden alacağını söylemeyi de ihmal etmedi. Sonuç olarak köylüler razı oldu ve Boğazpınar’a inşa edilen Gök HES, 2010 yılında faaliyete geçti.   HES BİTİNCE KÖYLÜLER İŞTEN ÇIKARILDI, NEHİR KURUDU Gelin hikâyenin bundan sonrasını, Boğazpınar köylülerinden biri olan ve Boğazpınar HES Karşıtı Platformu’nun da sözcülüğünü üstlenen Ahmet Öztürk’ten dinleyelim.. "HES çalışmaya başladığında kazma kürek işinde çalıştırılan 20-30 köylü işten çıkarılmıştı. Köyden sadece şirketle birlikte köylüyü ikna etmek için çalışan eski köy muhtarı çalışıyordu. Mesire alanı olan ırmaktan su akmıyordu bile. Irmak yatağı bataklık olmuş, ırmağa inen yolun 3 km ilerisi zincirle kapatılarak, bırakın ırmağı, köylünün tarlalarına girmesi bile engellenmişti. Bataklıkta oluşan sivrisinek yayla olarak tabir edilen Boğazpınar köyünü ciddi olarak rahatsız ediyordu artık.   ‘BOĞAZPINAR HALKI EKMEĞİNE GÖZ DİKENLERİ ANLADI’ Tarım ve hayvancılık da nasibini almıştı bu durumdan. Hayvanlar ırmağa inemiyordu. Köyün iklimine oldukça uyum sağlayan ürünlerin, barajın oluşturduğu nemden dolayı rekoltesi düşmüş, iklim değişmişti. O zaman anladı Boğazpınar halkı; bu insanlar artık ekmeklerine göz dikmişlerdi. Her gün evine götürdüğü ekmekten bir dilim daha eksiliyordu Boğazpınar halkının. ‘Ülkemiz kalkınıyor’ deniliyordu. Türkiye’deki bütün HES’ler ülke enerjisinin yüzde 5’ini karşılıyor, maşallah ama elektrik de hiç ucuzlamıyordu. Şirket patronunun kalkındığını görebiliyorduk, daha doğrusu helikopteriyle köyün üzerinden geçişini görüyorduk!   ‘BİR HES YETMEDİ, VADİYİ BETONLA KAPLAMAK İSTİYORLAR’ Şirketin gözü doymak bilmiyordu. Bir tane HES yetmemişti. Kadıncık Vadisini boydan boya betonlarla kaplamak istiyorlardı. Ancak işleri kolay değildi bu kez. Çünkü Boğazpınar halkı olanları ve olacakları artık herkesten daha iyi biliyordu. Birilerinin adım atması, bir kıvılcım gerekiyordu. O kıvılcım üç arkadaşın astığı pankartın HES’çiler tarafından çalınmasıyla başladı. Köylü o gençlerine ve pankartına sahip çıktı. Köylüler kararlıydı. Boğazpınar’da ikinci HES’e izin yoktu. Karasu’da, Gökharman’da ve Tarsus’ta onlarca eylem yapıldı. Boğazpınar’da ulusal ölçekte sanatçıların katıldığı, ‘suyumuza sahip çıkıyoruz’ temalı bir kültür sanat festivali yapıldı. Köylüler, ikinci HES’le ilgili ÇED toplantısının yapılmasına izin vermedi.   ‘SUYUN KULLANIM HAKKINI ŞİRKETE VERMEK KİMİN ADALETİDİR? Tüm bunlara rağmen Mersin Çevre ve Şehircilik İl Müdürlüğü tarafından projeye ‘ÇED Olumlu’ kararı verildi. Mahkemeye gittik. Mersin Barosu, bir grup yaşam savunucusu ve 48 köylü tarafından projeye karşı üç ayrı dava açıldı. Boğazpınar halkı mahkeme süreci bitmeden hiçbir şekilde herhangi bir şirket aracını, şirket çalışanını köye sokmamakta kararlı. Artık hukukun bittiği yerde kendi hukukumuzu kendimiz yaratacağız. Suyun kulanım hakkının 49 yıllığına şirketlere verilmesini hiçbir mantık kabul edemez. Oradaki insanların, kuşun, böceğin, balığın, ağaçların kullanım hakkı yok mudur? Bu kimin adaletidir? Bizler Boğazpınar halkı olarak yaşayabilme hakkımızı savunuyoruz." (* ODATV’den aktarılmıştır)