“Hiç kurtulamadık perişanlıktan!”

Ayşegül KAŞKAR / A. Kemal KAŞKAR - Ramazan Adsız, 66 yaşında. Yaklaşık 30 yıl önce Hakkari’den gelmiş yöremize. Ne iş olsa yapmış. İnşaatlarda, tarlalarda çalışmış, ot yolmuş, hamallık etmiş. Çoluğunun çocuğunun karnını doyurabilmiş yıllarca. Ama sağlığını yitirmiş zamanla ve giderek kötüleşmiş sağlığı. Uzunca süredir yatağa mahkum... Yerde yatıyor ve yanındaki duvarda bir ‘dua posteri’ asılı... Posterde, arapça yazılımla Bereket ve Nazar duaları ile Ayet El-Kürsi yer alıyor ve Türkçe olarak şöyle yazıyor: "Rabbim... Sen kalbi kırıkların sığınağı, sen yolda kalmışların uğrağısın. Sen, yalnızlığıma arkadaş olan ve sevinç bilmeyen gönüllerin dert ortağısın." ... "Astım bronşitim var, bir de zehirli guatırım var. Başıma vuruyor ağrısı... Silopi"de, İzmir’de, Bodrum ve Milas’ta yattım hastanelerde..." diye özetliyor sağlık sorunlarını Ramazan Adsız.   Konuşmakta, nefes almakta zorlanarak.. Ramazan Adsız, soluk almakta zorlansa da, derdini anlatmayı sürdürüyor: "Çok perişanlık çektik. Çok yoksulluk çektik. Hiç kurtulamadık perişanlıktan, yoksulluktan. İyi olur diye düşündük hep. Ama hep daha da beter oldu halimiz..." Zaten kıt kanaat geçinmeye, yaşamaya çalışırlarken, bir de "terör mağduru" olmuşlar. Damadı öldürülmüş. Kızı da gelmiş dört torunuyla yanlarına. İki de oğlu varmış. "İşsiz!" diye vurguluyor. ‘İşsiz!’ Dört torununu da nüfusuna kaydetmiş. Dokuz can, Boğaziçi Köyünde barınmaya çalışıyorlar. Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfından kömür gelmiş geçenlerde. Sevinmişler. Ama arkasını bekliyorlar. Yakın çevreden yurttaşların katkılarıyla yaşamaya çalışıyorlar. "Hepsinden Allah razı olsun" diyor. Boğaziçi Köyü Koruma ve Güzelleştirme Derneği Başkanı İbrahim Köksal’a da hayır dualar ediyor verdiği destekler için ve "Siz benim babamsınız" diyor... İbrahim Köksal, "Sen burada bu durumdayken benim uykularım kaçıyor" diyor ona. Ramazan Adsız gözleri dolu dolu sürdürüyor konuşmasını: "Bakım için maaş bağlansın istiyorum. Bir de çocuklarım iş bulsun bize yeter" diyor ve susuyor. Hep birlikte susuyoruz bir süre. Kimse hiçbir şey söyleyemiyor. "Biz kalkalım" diyoruz sessizliğin içinde... "Allah razı olsun" diye diye uğurluyor bizi Ramazan Adsız. Kalbi kırık, yolda kalmış hali ve sevinç bilmeyen gönlüyle Onu, yanındaki duvara yapıştırılmış posterdeki şu sözlerle başbaşa bırakıp ayrılıyoruz... "Rabbim... Sen kalbi kırıkların sığınağı, sen yolda kalmışların uğrağısın. Sen, yalnızlığıma arkadaş olan ve sevinç bilmeyen gönüllerin dert ortağısın."