Annem gibi koktun Öğretmenim

Fatma ÇAKIR / Cumhuriyet Anadolu Lisesi 12/B Büyüdüm, büyüdüm ben de büyüdüm… Okullu oldum. Yeni bir dünyaya gözümü açtım. Sizi gördüm öğretmenim. Önce korktum, ürktüm. Yeni palazlanan kanatlarımı açıp uçamayacağımı düşündüm. Ama sizden güç aldım, sabretmeyi zamana güvenmeyi öğrendim. Daha ilkokuldayken annemin kanser olduğunu öğrendim. Yıkıldım, çok üzüldüm. Karanlık dehlizlere gömülmek üzereyken siz tuttunuz elimden öğretmenim… Yeryüzüne dayanabilme gücüm oldunuz öğretmenim. Okumayı, yazmayı, çıkarmayı, çarpmayı öğretirken hayatı da öğrettiniz. Ben korktukça, derslerden uzaklaştıkça hayattan, siz tutup çıkardınız beni o bataktan. Kaybolmak üzereydim; anlamsızlıklar sokağında siz ışık oldunuz yolumun uzak noktasında, ‘önünde upuzun bir hayat var yaşayacaksın, başaracaksın’ diye baktınız hep. Çok zorluklar aştım sizin sayenizde, hatırlar mısınız bir yılbaşı çekilişinde bana siz çıkmıştınız. Size verdiğim gazete kağıdına sarılı kutuyu açtığınızda eski bir bileklik, yarım bir parfüm şişesiyle karşılaştınız. Sıcak bir gülümseme, bir teşekkür öpücüğüyle karşılık verdiniz bana… Sınıftaki arkadaşlarımın küçümseyen bakışları bu öpücükle şaşkınlığa bırakmıştı yerini. O gün siz bize en güzel hediyenin anlamlılık olduğunu öğrettiniz. Ondan sonra siz her gün annem gibi koktunuz. Büyüdük, büyüdük kocaman adam olduk. Hayat mücadelesinde biz de yerimizi aldık. Bugün üniversitemdeki odamdan dışarıyı izlerken öğrencilerime sizin gözünüzle bakıyorum öğretmenim. Sizin bana öğrettiğiniz ayrım tanımayan, yüreği herkese açık, gözleri görünmeyenleri gören bir yürekle bakıyorum. Yıllar önce annesini kaybeden o küçük çocuğun korkularını taşıyan büyük çocukları görüp onları anlamsızlık sokağından kurtarmaya çalışıyorum. Tıpkı sizin bana yaptığınız gibi… Sizden çok şey öğrendim öğretmenim. Küçük yaşta annemi kaybettim ve hayata küstüm. Hayallerimden vazgeçtim. Belki de bana yol göstermeseydiniz şimdi üniversitemdeki odamdan değil de bir sokak köşesinde sersefil bir halde izlerdim insanları. Bana benim de bu dünyada söz hakkım olduğunu, benim de bu hayatta bir şeyler yapabileceğimi gösterdiniz. Özgüven denen kavramın anlamını yaşayarak öğrettiniz. Sizin sayenizde bugünlere geldim. Hayatın bize her zaman iyi şeyler sunmadığını, ama o bize gülümsemese bile, bizim kendimizi toparlayarak ona karşı kahkaha atmamız gerektiğini öğrettiniz. Herşey için çok teşekkürler öğretmenim…