Dünya Emekçi Kadınlar Günü- 8 Mart

Sedat Atay / Eğitimci - [email protected] Dünya Emekçi Kadınlar Günü, 8 Mart 1857 tarihinde ABD’nin New York kentinde 400 dokuma işçisi kadının daha iyi çalışma koşulları için başlattığı grevinde, polisin aşırı şiddet uygulaması sonucunda çıkan yangında 129 emekçi kadının ölmesi anısına geliştirilen bir gündür. Dünya Emekçi Kadınlar Günü fikri, ilk kez 26-27 Ağustos 1910 tarihlerinde yapılan 2. Enternasyonal toplantısında gündeme geldi ve kabul edildi. 1921 tarihinde yapılan toplantıda etkin bir şekilde kutlanması netleşti. Birleşmiş Milletler, 16 Aralık 1977 tarihinde, "İNSAN HAKLARI TEMELİNDE, KADINLARIN SİYASİ SOSYAL BİLİNCİNİN GELİŞTİRİLMESİNE, EKONOMİK, SİYASİ VE SOSYAL BAŞARILARININ KATLANMASINA AYRILMIŞ GÜNDÜR" diyerek 8 Mart’ı ‘DÜNYA EMEKÇİ KADINLAR GÜNÜ ilan etti. Türkiye’de Dünya Emekçi Kadınlar Günü, 1921 yılında emekçi kadınlar tarafından kutlandı. Uzun süre çeşitli baskılar nedeni ile kutlanamayan gün, 1975 tarihinden itibaren Türkiye Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu (DİSK) öncülüğünde kitlesel olarak kutlanmaya başlandı. Emekten ve emekçiden yana olmayan bazı çevreler, günü sulandırarak, ‘Dünya Kadınlar Günü’ olarak da kutlamaktadırlar. Oysa her kadın emekçidir. Kısaca günün tarihçesi budur. Yıllardır ülkemizde de etkin bir şekilde kutlanan gün ertesinde, erkek egemen toplum yaşamın her alanında kendisini dayatmaktadır. Ülkemiz, kadın hakları konusunda 3. Dünya ülkeleri listesindedir. Giderek de kadınlar için koşullar ağırlaşmaktadır. Dinsel baskı, doğası gereği kadını yok saymakta ve giderek eve hapsetmektedir. Eğitim sistemimiz içinde kız çocuklarımızın okullaşma oranı bölgesel farklar göstermekte, fakat genelde kız öğrenci oranı, çağdaş ülkelerin oldukça gerisindedir. Ülkemizde, kadın cinayetleri giderek artmakta ve kadına uygulanan şiddet, ekonomi ve eğitim bozuldukça çoğalmaktadır. Emperyal sistem, kendi içinde sorunu belli oranda çözmüştür. Yine de ABD’de eşinden şiddet gören kadınların oranı azımsanmayacak oranlardadır. Avrupa ülkelerinde de durum farklı değildir. Sorunun çözümü için kadınların örgütlenmesi gerekmektedir. Kadının ekonomiye işgücü olarak katılması, hem ülke ekonomisine hem de aile ekonomisine katkı sağlayacaktır. Burada da bir başka sorunla karşılaşıyoruz. Eğitim sistemimiz hem okulda hem de evde erkek çocuklarını öncelediği için, erkekler eşlerine karşı saygılı olamıyorlar. Hele çalışan kadını anlamak, üzülerek görüyoruz ki eğitimli erkekleri bile zorlamaktadır. Kadınlar ekonomik özgürlüklerine kavuştukça, öncelikle evlerinde söz sahibi olmak istemektedirler. Ailesinde erkek egemen bir gelenekten gelen erkeğin bunu anlaması ve de kabullenmesi zor olduğu için kadınlar şiddete maruz kalıyorlar. Bu nedenle, evlilik öncesi mutlaka erkekler ve kadınlar ciddi bir eğitimden geçirilmeliler. Ülkemiz çağdaş eğitim sürecine geçmeden, toplumumuz dinsel baskıdan kurtulmadan kadınların uğradığı her türlü şiddet kolay kolay bitmez. Teker teker kadınların sorunlarını çözmeye çalışmak güncel çözümlerdir. Özellikle kız çocuklarımızın örnek alabilecekleri kadın figürlerini, mankenlerden değil de gerçek sanatçılardan ve bilim insanlarından oluşturmamız sorunun çözümüne katkı sağlar. Dilimizdeki birçok hakaret kalıbı kadını rencide edicidir. Biz büyükler ne kadar kadına yönelik aşağılayıcı söylemden uzaklaşırsak, çocuklarınız ve de gençlerimiz bizi örnek alacaktır. Siyasi partilerimize de burada çok iş düşmektedir. Birleşmiş Milletlerin dediği, ’KADINLARIN SOSYAL VE SİYASİ BİLİNCİNİN GELİŞMESİ’ için kadınların yerelden genele tüm birimlerde öncelikle rol almasını sağlamalıdır siyasi partiler. Yoksa yılda bir gün kadınlara karanfil vermek sorunu çözmüyor. Sorunun çözümü; tüm çocuklarımızın çağdaş bir eğitimden yararlanması, kadınlarımızın ekonomik özgürlüğüne kavuşması ve daha da önemlisi tüm kadınların sosyal ve siyasi kimliğine kavuşması gerekmektedir. Savaşların olmadığı, hiç kimsenin şiddet görmediği bir dünya dileğiyle tüm kadınların, EMEKÇİ KADINLAR GÜNÜNÜ kutluyorum.