Kaybolmaya yüz tutmuş mesleklerin son ustaları … / 1

Gazetemizde, “Kaybolmaya yüz tutmuş mesleklerin son ustaları …” başlığı altında yeni bir yazı dizisini daha başlatıyoruz … Gazeteciliğin çok çeşitli sunumları arasında bu gibi başlıkların özel bir yeri ve anlamı vardır … Günlük yaşamımızın tekrarları arasında geçen yıllar içinde gözden kaçıveren, elimizden uçup giden o kadar çok şey vardır ki … İşte, onlardan bazılarını yakalayıp gündeme taşımaktır aynı zamanda gazetecilik … Biz gazetecilerin, bu alanda hep çok yapmak istediğimiz işlerin başında gelir bunlar … Çok heves ederiz böyle sunuşlara ama biz de ‘günlük gazetecilik koşturmacaları’ içinde hedef küçültmek zorunda kalırız … Adem KANKAYNAR arkadaşımızın çalışkanlığının bir ürünü ile daha sizleri buluşturuyor ve başlıyoruz …

 

Kaybolmaya yüz tutmuş meslekler arasına girme tehlikesi ile karşı karşıya kalan onlarca meslekten biri olan terzilik mesleği, 21’nci yüzyılda teknoloji ile savaşıyor. İlçemizde yaklaşık 40 yıldır terzilik yapan Hüseyin Yıldırım, mesleğini severek yaptığını, ancak yetiştirmek için eleman bulamadığını söylerken, unutulmaya yüz tutan bir başka meslek yorgancılık da diğerleriyle aynı kaderi paylaşıyor …

 

Mesleğin, Milas’taki son temsilcilerinden biri olduğunu ve çok uzun yıllar yetiştirecek bir çırak bulamadığından şikâyetçi olan Terzi Ustası Hüseyin Yıldırım; “Mesleğime yaklaşık 40 yıl önce başladım. İlk günden itibaren de severek yapıyorum. Şimdilerde müşteri memnuniyetini göz önünde tutarak işini yapan terzi sayısı parmakla gösterilecek kadar az. Mesleğin son temsilcileri ne yazık ki bizim kuşak. Eskiden bir Ramazan ya da Kurban Bayramında en az 30 takım elbise dikerdik. Gömlek, tek pantolon veya tek ceketi saymıyorum bile… Yıllık ortalamaya vurduğunuzda ise yılda en az 120 takım dikebiliyorduk. Şimdilerde ise ayda bir takım bile dikemediğimiz zamanlar oluyor.

Terzilerin büyük bir çoğunluğu artık takım elbise dikmiyor.Terziler artık tamircilik yapıyor.Sadece ceket söküğü ve pantolon paçalarına daraltma, kısaltma işlerini yapıyor.Eskisi gibi takım elbise diktirmeye gelenler yok.İş karşılığında istediğimiz meblağ pahalı geliyor.Elimizin emeğini alamıyoruz.İş yapamıyoruz” diyor.

 

“Gelecekte terzilik yok olacak…”

“Günümüzde ne yazık ki mesleğin önü kapalı, çünkü yetiştirebileceğimiz bir çırağı, yıllardır aramamıza rağmen bir türlü bulamıyoruz. Çıraklık Eğitim Merkezi açıldığında sevinmiştik, belki oradan bize ya da başka mesleklere çırak gelir, böylece de mesleğimiz devam eder demiştik ancak o beklentimiz de boşa çıktı” diyen yılların terzisi Hüseyin Yıldırım; “Belki de 5 - 10 yıl sonra mesleğimiz tamamen yok olacak. İnsanlar artık damatlığını bile hazır olandan tercih ediyor.Terzilere ise sadece işin tadilat kısmı kalıyor.Dolayısıyla mesleği artık kimse yapmak istemiyor. Çünkü meslekte bir gelecek görmüyorlar” diye konuştu ...