Milas’ın ‘kaldırım bahçeleri’

Kemal KAŞKAR - "Bahçe, en iyisi bahçe!" başlığıyla haberleştirmiştim Ülke ailesinin Park Caddesi üzerindeki evlerinin önünde oluşturdukları özgün bahçeyi. Yolun süpürgeliği kıvamındaki kaldırımın üzerinde saksılarla oluşturulmuş bu bahçeden hareketle ‘bir tür bahçe methiyesi’ yazmıştım. Aradan neredeyse bir yıl geçmiş. O haber-yazımda Milas’ta öyle öyle daha birçok ‘özgün bahçe’ olduğunu da belirtmişim ama araya günlük başka yoğunluklar girmiş hep olduğu gibi ve haliyle unutup gitmişim. Geçende tali bir Milas yolunun kaldırımından yürürken karşıma çıkan bahçecik anımsattı bana "Bahçe, en iyisi bahçe!"yi ... Hiç üşenmedim,arşivde aradım buldum. Yapımı süren Belediye Spor Kompleksi’nin karşısındaki o çam ağaçlı, biberli bahçeciğin fotoğraflarını çektim hemen. Aklımda yine, bu ayrıntısını da methederek Milas’ı biraz daha şımartmak vardı. Bir gazetecinin, hep olumsuz şeyleri gördüğüne adeta tapınma derecesinde inanılan bir dünyada, elime geçen bu gibi fırsatları en iyi şekilde değerlendirmeye çalıştığımı bilirsiniz. Bu anlamda, çok sevdiğim Milas’ı şımartmak çok hoşuma gider. Onu yapmak istedim yine ... Milas bunu pek çok bakımdan fazlasıyla hak ediyor çünkü ...   Yine paylaşmak istedim 18 Temmuz 2014 tarihli ÖNDER’de yayınlanan "Bahçe, en iyisi bahçe!" başlıklı haber-yazımı, bu vesileyle bir kez daha paylaşmak ve Sevgili Ülke Ailesini ve Sevgili Halim Şafak Şanlıdağ’ı bir kez daha selamlamak istiyorum.   ‘Bahçe, en iyisi bahçe’! Park Caddesi üzerinde, caddenin imkanları ölçüsündeki bir kaldırımın üzerinde yıllardır bir bahçeleri vardır Ülke Ailesinin... Orada, irili ufaklı saksılar içinde neler neler yoktur ki... Domates, biber gibi sebzeler... Ayrıca sardunya, zıpçıktı, gül, zambak, filkulağı, yasemin ve diğerleri... … Pencere, en iyisi pencere! Orhan Veli’nin, "içerde" adlı şiirinde "Pencere, en iyisi pencere; Geçen kuşları görürsün hiç olmazsa; Dört duvarı göreceğine" demesinden esinlenip (elbette "evin dünyaya açılan en geniş odasının pencere olduğu"nun bilincinde ve bu farkındalıkla ‘pencere’nin çok büyük ‘mana ve ehemmiyeti’ni yadsımaksızın) dilimin ucuna geliveren; ‘Bahçe, en iyisi bahçe!’ coşkusunu paylaşmak istedim bu kez siz sevgili okur-yazarlarımla...   "Zımpara, en iyisi zımpara!" Bu coşkuyla, yıllar önce (1995-1997) Gündoğan’da belediyecilik günlerimde tanıdığım (ne yazık ki olmayacak şekilde yaşamını yitirip bizleri üzen) Rainer Fieber’nin bir fotoğrafı geldi gözümün önüne... Gündoğan Balıkçı Barınağı içindeki teknesinin üzerinde, elinde zımpara, teknesini sezona hazırlamak için harıl harıl çalıştığı sırada ona "Kolay gelsin!" diye seslendiğimde bana, gülümseyen yüzüyle "Zımpara, en iyisi zımpara!" deyişini hiç unutmam... Yaşamımız boyunca değişik dönemlerde farklı farklı şeyler bize iyi gelmiştir. Gelmiştir ve fakat geçmiştir de. Ama bahçe öyle mi? Bahçe, kalır. Kalıcıdır bahçe. Kadrolu mutluluk sebebimizdir.   "Bireysel Milas Asiklopedisi"nde "bahçe"... Sevgili Halim Şafak Sanlıdağ, bu yılın Şubat ayında Milas Belediyesi Kültür Yayınları arasında yayımlanmış "Bireysel Milas Asiklopedisi"nin ‘Bahçe faslı’nda bakın Milas’taki ‘bahçe kültürü’nü nasıl dile getirmiş: "... Bu bağlamda her evin önünde birkaç ağaç, bir o kadar da toprakta ya da saksıda çiçek bulunur. Bahçesi olmayan evlerde pencereler, balkonlar, taraçalar saksıyla doludur. Milas’ta aklınızdan geçen her şey bir gün saksı olabilir ve sokak dahil her yeri saksıyla doldurabiliriz, doldurduk!"   Milas, böylesi özel bahçeleriyle de güzel Milas’ta birkaç yerde daha var buna benzer kaldırım bahçesi... (Taraçada sebze yetiştiren Fabrika Sokak’taki sevgili komşularımı da unutmuş değilim) Küçük kentimizin güzel insanlarının betona direnişidir bu bir bakıma... Bu bakımdan da çok değerlidir. Özeldir. Bir o kadar da güzeldir. Emeklerinize sağlık...