Ferhan Yedilioğlu

“Mutlu olmak istermisiniz?” diye sorsam, kim istemez ki… Ben mutlu olmak yerine tam olmayı tercih edenlerdenim. Çünkü tam olursanız mutlu olursunuz. Tamolmak; hayatı acısı ile tatlısı ile birlikte yaşamaktır. Tam olan kişi,  mükemmel olduğunubilir ve beklentisiz bir şekilde her şeyi sevip mutlu olur.

Hepimizin hayattan istekleri arzuları vardır. Bunların olmasıda gayet normaldir. Yalnız burada dikkat etmemiz gereken şey, isteklerimize takılarak anı kaçırmamamız gerektiğidir. İsteklerinetakılırsan, kendini beklemeye alırsın ve o zamanda anını kaçırırsın. Çoğumuz, bunu hayatımızda tekrarlıyoruz. Hayatımızın her evresinde değişen beklentilerimiz, isteklerimiz var. Onlara ulaşmak için anı yaşayamıyoruz; buda bizim mutluluğu bulmamızı engelliyor.

Mutluluğu tadabilmek için egomuzu kontrol altına almamız gerekir. Egosu yüksek olan kişiler mutluluğun ne olduğunu anlayamamış insanlardır. Unutmayalımki; hayatımız bize verilmiş bir hediyedir. Bu hediyenin tadını çıkarmakta, çekilmez hale getirmekte bizim elimizde.

Mutlu olduğumuzda pozitif enerji salgılarız. Mutsuzluk pozitif enerjiyi negatif hale getirir. Kendi sağlığımız için negatif enerji aldığımız ortamlardan,imkânlar çerçevesinde uzak kalmayı başarabilmemiz gerekir. Sevdiğimiz şeylerle meşgul olmak, her yeni günün mucizelerle dolu olduğunu düşünmek motivasyonumuzu arttırır. Bizi mutluluğa ulaştırır.

Kendi mutluluğunuz için geçmişinizle yüzleşin, geçmişinizi affedin ve geçmişinizi de yanınıza alarak hayat yolunda ilerleyin. Sizi siz yapan yaşadıklarınız ve geçmişinizdir. Ancak her şeyi ile kendinizi kabul ettiğinizde tam olursunuz ve daha umutla geleceğe doğru mutlu olarak yürürsünüz. Unutmayın ki; eğer mutsuz iseniz bunun sebebi sizsiniz. Etrafınızda suçlu aramayın. Etrafınızdaki her kişi sizin aynanızdır. Onlar sizin izin verdiğiniz kadar hayatınıza dâhil olurlar.

Gerçek mutluluğun kendi içinizde yattığını farkedin. Huzuru, mutluluğu başka yerlerde aramayı bırakın.  Mutluluk, kendinize birkaç damla bulaştırmadan başkalarına dökebileceğiniz bir şey değildir. Gerçek mutluluk önce kişinin kendisini mutlu etmesinden geçer. ‘Bu bencillik’ dediğinizi duyar gibi oluyorum. Bence bu bencillik değil. Soruyorumsize; insanın sahip olmadığı şeyi başkalarına vermesi, ne kadar doğrudur? Ancak biz mutluluğa sahip olduğumuzda bunu paylaşırsak, hayat daha anlamlı olur. Önce kendiniz mutlu olursanız bu dalgalar misali etrafa yayılır.

Kendinden önce başkalarını mutlu etme çabasının altında sevilme ve onaylanma ihtiyacımız yatar. Başkalarını mutlu etme konusunda sürekli çaba gösterenler, başkalarının kendisi hakkında ne düşündükleri konusunda sürekli endişe duyarlar. Sevilmemek, onay görmemek, kabul edilmemek en büyük korkularıdır. En küçük sorunda hep kendilerini suçlarlar. Sorumlu olmadıkları şeyler konusunda da sık sık özür dilerler. Aslında onlar, kendi mutsuzluklarından kaçmak için başkalarını mutlu etmeye çalışan insanlardır.

Başkalarına yardımcı olmak ile başkalarını mutlu etmek aynı şey değildir. Herkesi mutlu edemezsiniz ama yardım edebilirsiniz. Eğer herkesi mutlu etmeye kalkarsanız bedeli ağır olur. Bu size mutsuzluk getirir.

Bence mutlu olmak için yaşamayın, yaşar iken mutlu olun. Böylesi inanın daha güzel. Ünlü bir düşünür şöyle demiş: “Mutluluk tıpkı bir kelebek gibidir. Ne kadar kovalarsan, o kadar sakınır senden. Fakat dikkatini başka şeylere çevirdiğinde, nazikçe gelip omzuna konacaktır.”

Sağlıklı olmaktır mutluluk, her gün güneşin doğuşunu görebilmektir mutluluk, aldığın nefesin farkına varabilmektir mutluluk, türlü türlü kokuları içine çekebilmektir mutluluk…

Eğer hayat, yaptığımız seçimlerden ibaret ise, ben bugün mutlu olmayı seçiyorum. Bence,‘neden mutsuzum’ diye kendinize soracağınıza, neyi göremediğinize bakın. Mutlu olmanız için o kadar sebep var ki… Yeter ki bakmasını bilin. Sevgi ile kalın…