Ah be Hasan

Yaşarken /  Hüseyin Serin Renklerinden birine çarpsam yüreğim terlerdi Hasan.   Gözlerinde karanfiller koşuşurdu.   Ayak sesleri renklerin hep karayeldi delikanlı bir yatıştırıcı olsa da yar kaç yazar. Ben senin suçundayım sen benim uçurumumda. Diz dize kalmışız, biz bize  düşmüşüz farkında mısın Hasan?   Güneş, doğmasını bırakmasa da üstümüze dünyada insan şaşkın bir kır şehir. Bir bu sokakta sıkışık bir şu meydanda karışık. Ne Çakırcalı ne Köroğlu o kadar kolay ki U dönüşleri yokluklar  dakikalarda Hasan, utanıyorum utanması gerekenin kurşun sıkımlarında.   aylar mevsimlerde dil oyunlarında bulutların bile gözleri birer yanardağ sen şaşkınladın, Ayşe düşünemez bombaladıkça kışlar dilleri ‘mühür bende’nin ülkesinde Hasan.   İşin garip tarafı kimselerde çıııt yok….!   insan böyle böyle özgürlüğünü mü kaşıklıyor acep Hasan?   Cümlelerin etki gücü sendeydi be Hasan. bir ikindi ülkesi insanı olduk vesselam. Hadi o dağların yürekliliklerini indir artık raflardan indir de masalarda uyuklayan özgür türküler bilensin, ne dersin Hasan?   Varsın kükresin karayel, dallar kırılsın sana ne değil mi "vahşisi yarının" sakın sesini çıkarma acını silme beynini beceren ahtapota kucağını açmayı sürdür ister et ye, ister şarap iç, istersen oyna, sevin, coş. Gözü açılmamış mutlulukları ve kendini unut. Gözünü de açma sakın uyut uyut.   Ah! ne güzel şaşkınlık Hasan ah ne güzel….! Mavi, deli bir yar’ken dünya. Kalk be Hasanım kalk kırbaçla hız saatlerini selam sal vatandaş olarak.   Renklerin renkleri karışmış evlilik cüzdanı, askerlik teskeresi, üniversite diploması aş,  iş,  o,  bu,  şu ah be Hasanım görmezsin, duymazsın değil mi? Keşke ler le,  şu şöyle  oluverseydilerle kendin aşılmaz ki. Yürünmüş yollara bak beni sana getiren…   Es be deli poyraz es vatandaşlık künyelerini as Hasan’a  Ayşe’ ye duygu almanaklarını kurşuna boğarken hilal….   12-27 Aralık 2010