BAFA’NIN UMUDU FEVZİ TOPUZ - Abdullah GÜRGÜN Yazdı..

BAFA’NIN UMUDU FEVZİ TOPUZ
ABDULLAH GÜRGÜN

     Bafa’dan 1970 sonlarında ayrıldım. Uzun zaman gelmedim.

     1974’te, 1977’de, 1983 yılında uzunca aralıklarla geldim, döndüm.

1983 yılından sonra sık sık gelip gitmeye başladım.

    O zamandan bu yana Bafa’ya ne zaman gelsem insanların bellerinin daha da büküldüğünü görüyorum. Bunda kuşkusuz başta Amerikancı 12 Mart 1971, 12 Eylül 1980 faşist darbelerinin etkisi büyük.

     Özal’ın “köşe dönme”, “memurum işini bilir” siyasetleri ve o yoldaki Özal-Çiller- Erdoğan hükümetlerinin Neoliberal borçlanma ekonomisi köylü, üretici için beter oldu. Atatürk’ün “milletin efendisi” olarak görmek istediği köylü artık yeniden “zenginin kölesi” durumuna düştü.

     Bir zamanlar Bafa’ya zeytincilik ve tarım nedeniyle “altın çukuru” deniyordu. Bodrum’dan, Yatağan’dan, bırakın yakın yerleri Konya’dan işçiler geliyordu. Bafa’da 12 fabrika ve 12 meyhane vardı. Her fabrikanın da hem un değirmeni hem de kereste bıçkısı vardı. Her türlü zanaatkar ve sanatkarımız vardı. Lokantalarda oğlak kavurmaları yenirdi, kimseye de maddi olarak dokunmazdı. Üç gün üç gece düğünler olur; kazanlarla yemekler pişer; rakılar seller gibi akardı.

     Pazarın kurulduğu cuma günleri Bafa, panayıra dönerdi. Tüm civar köyler Bafa’da toplanırdı. Kahveler, lokantalar, meyhaneler dolar taşardı. Şimdi sabahın erken saatlerinde pazar kuruluyor, dokuz - on gibi olay bitiyor.

     Geçen cuma günü Milas’ımızın yeni Belediye Başkanı Fevzi Topuz Bafa’daydı. Yurttaşlarla konuştu, sorunları dinledi. Yapılabilecek şeyler konusunda fikir alışverişi yaptı, incelemelerde bulundu.

     Yanında Başkan Yardımcısı Ali Özgür de vardı. Ali Özgür Bafalıdır. Daha önce CHP Milas Gençlik Örgütü ve Ilbıra Platformu başkanlığı yapmıştır. Babası Abdullah Özgür de CHP’de siyaset yapmış, Bafa’da hayvancılık kooperatifi kurmuştu. O nedenlerle Bafalılarca çok sevilir. Ben kuşkusuz bir de kuzenim olması nedeniyle kendisiyle gurur duyarım.

     Ali’nin tüm siyasi yaşamında bu sevgiye ve güvene layık olacağına güvenim de sonsuz.

     Açık söyleyeyim: Bafa önceki yönetimlerden gerekli duyarlılığı görmedi, hizmet alamadı.

     Bafa’da artık zeytin ve tarım para getirmiyor. Gençler hep dışarı kaçıyor. Geçenlerde Bodrum’da çalışan bir gencimizi gördüm. “Aman ne şanslıymışım ki, Bafa’dan kurtulmuşum” diyordu.

     Bafa’nın sorunlarını kısaca şöyle sıralayabiliriz:

1.  Bafa’da artık sanatkarı bırakalım zanaatkar da yok. Meslek kursları açılmalı gençlere ve kadınlara meslek kazandırılmalı. Bafa’da boş, atıl pek çok bina var. Bunlar değerlendirilmeli. Milli Eğitim Müdürlüğü’ne zeytincilik enstitüsü açılmasını önermiştik. Selimiye Tarım Lisesi’ne bağlı olarak zeytincilik dalı açılmasını programa almışlardı. Bafa dağları zeytin doludur. Esas olarak zeytinyağı üretimi yapılmakta, yiyecek zeytin bile önemsenmemektedir. Ayrıca zeytin dalları budandığında yakılıyor. Oysa bunlardan İsrail, Filistin gibi ülkelerde hediyelik eşya yapılmakta. Belediyemiz konuyu yeniden gündeme getirerek zeytinciliği daha fazla gelir getiren, iş sahası sağlayan bir alana çevirebilir.
2. Zeytinlik ve tarlalara traktör, araç yolları yapılmalıdır. Var olan yollar yağmur nedeniyle çabuk bozulmaktadır. Zaman zaman tamir edilmelidir. Bafa belediye olmaktan çıkarılıp “mahalle” yapılınca ne kepçesi kaldı ne hiltisi ne başka bir araç gereci. Bafalılar yeni yönetimden yol konusunda yardım bekliyorlar.
3. Dağlara tarlalara yol yapıldığında tarım ve doğa turizmi de canlanacaktır. Bafa’da turizm ve yabancı dil kursları da açılmalıdır.
4. Atıl binalar, boş dükkanlar her gün açılmak koşuluyla en azından şimdilik çok az bir paraya kiraya verilmelidir.
5. Yirmi küsur yıl önce DYP’li belediye döneminde, bin bir zorlukla açtığımız kütüphane yirmi yıllık CHP döneminde kapatılmış, kütüphanenin tabelasının yazısı silinmiş, kapısının camı kırılmış, kitaplar nemlenmeye, bina çürümeye terkedilmiş durumdadır. Ve işin komik yanı bu kütüphane yokmuş gibi, dostlar alışverişte görsün misali belediye ek binasının bir odası kütüphane yapıldı. Sevindik kuşkusuz. Keşke her sokağa bir kütüphane yapılsa.
6. Bafa’dan postane kaldırılmıştır. Oysa Bafa ve etrafındaki altı köy için bu postane çok önemliydi. İmza topladık, PTT Gene Müdürlüğüne gönderdik. Yanıt bile vermediler. Belediye bunun için bir şey yapabilir mi  acaba?
7. Eczane kapandı yenisi saçma sapan bürokratik engeller yüzünden açılamıyor.

Belediye bu konuda da yardımcı olabilir mi? Yaşamsal önemi var.

8. İzmir – Bodrum anayolu Bafa’nın içinden geçiyor. Gerek Söke tarafından gerekse Milas tarafından gelirken Bafa girişine dek virajlı olan yol dümdüz ve geniş duruma giriyor. Ve araçlar en son vites ve son gaz fırtına gibi gidiyor. Ölen insanın, hayvanın sayısını bilen yok. Bu yolda hızın mutlaka otuza; hatta yirmiye düşürülmesi gerek. Ayrıca yolun sağına ve soluna yaya kaldırımı yapılmalı. Şu anda yayalar için asfaltın kıyısında incecik bir toprak patika var.
9. Aynı şey Bafa içindeki iki anayollar Cumhuriyet Caddesi ve Park Caddesi için de geçerli. Bu caddeler anayoldan okula kadar giden, özellikle çocuklar için oldukça tehlikeli yollar. Buralarda hızın azaltılması için önlem alınmalı ve görüşü engelleyen tır, kamyon gibi araçların park etmesi yasaklanmalı.
10. Bafa’daki tarihi yapılar, Milas’ta olduğu gibi dökülmekte. Anıtlar Kurulu’nun Nuh deyip Peygamber demediğinin ayırdındayım. Hiç değilse Bafa’ya has ahşap kocakapıların ve söveli sıvaların tamiri için ev sahiplerine destek olunabilse... Neredeyse Şirince’ye döner Bafa.

     Biliyorum, bunların hepsinin belediyece yapılabilmesi zor. Birçoğunu yapmak başka kurum ve kuruluşların işi ama istenirse ortaklaşa girişimlerle başarılabilir de. Yeter ki, kararlılık olsun. Önce rica, sonra masaya bir yumruk, o da olmazsa bir Osmanlı Topuz’u...

     Ben doğrusu yeni Başkan Fevzi Topuz’da ve yardımcısı değerli kuzenim Ali Özgür’de tuttuğunu koparacak bilgi, beceri ve kararlılığı görüyorum.

     Bütün Bafalıların da arkalarında olduğuna eminim.

     Başarılar dilerim.