Kaderimiz ve Mor Salkımlı Ev!

Hayata Dair / Fikret ÇOBAN Ahmet Hamdi Tanpınar ‘coğrafya kaderdir’ diyor. Nerede doğduğumuz gibi; ailemizin, dinimizin, dilimizin ne olacağı da bir kaderdir. Çünkü hiç birini biz seçmeyiz. Dolayısıyla memleketimiz de bir anlamda ailemize benzer, ailemiz sorunlu olabilir, aramız iyi olmayabilir. Hatta evlatları arasında ayrımcılık yapıp bize kan kusturuyor olabilir, ama yine de ailemizi severiz. Zor durumdaysa çöküşünü engellemek isteriz. Hatta ailemizin çöküşünü engellemek için, çok şeyi feda bile edebiliriz. Çünkü başka türlüsü elimizden gelmez. Ailemizin çöküşünü izleyecek kadar sadist olamayız. İşte memleket de böyledir. Memleketin gündemi, yaşananlar her gün içindeki umudu azar azar öldürüyor olabilir. Kızgın ve kırgın olabilirsin, ama memleketini sevmemezlik edemezsin. Ailenle memleket arasında ayrım yapamazsın. Yazar Ayfer Tunç, Memleket Hikayeleri kitabında: "Biz ülke insanı olarak zamanla ilişkimizi ileriye doğru değil geriye doğru kurarız" diyor. "Ve bunun için kaybediyoruz" diyor. "Biz geleceksiz bir toplumuz, yarın diye bir fikrimiz yok, plansızlık, programsızlık temel hastalığımız, iş başa düştüğünde yarın Allah kerim diyen bir toplumuz. Bir işe kervan yolda düzülür diyerek başlıyoruz. Böyle diyorsan zaten o işi kaybetmişsin demektir." Sen kervanı yolda düzmeye çalışırken, atı alan üsküdarı geçmiştir.   En üsttekinden aşağılara doğru bakın, sadece bugünü kurtarmanın peşindeyiz. Kendimizi kurtarmanın peşindeyiz. Şöyle bir gelecek kuracağız, Türkiye 20 yıl sonra şöyle olacak diyemiyoruz. Ama geçmişe bağlanıp kalmayı, geçmişimizi yüceltip durmayı biliyoruz. Çünkü o kurtarıyor bizi. Oysa geçmiş, ancak içimizde yaşar ama gelecek gerçekte yaşar. Gerçek zor geliyor, soyut değerlere sığınmak kolay. Ama o da her zaman işe yaramıyor, çünkü zamanın zemberiği tutmuyor, üstümüze üstümüze geliyor. Biz zamanı yakalamak yerine zaman bizi ekarte ediyor. Zaman diyor, Borges, taşları olmayan bir satranç oyunudur. Zamanla oynayamazsın, ancak zamana uyarsın ya da zamanın ruhunu yakalarsın...   * * * Mor Salkımlı Ev "Ben de öğretmenim. Hayatımı bu kutsal mesleğe verdim. Siz Türkiye'nin umudusunuz, istikbalisiniz. Hepinizin gözlerinden öper, muvaffakiyetler dilerim." Bu mesaj, Türkiye Öğretmen Dernekleri Milli Federasyonu’nun (T.Ö.D.M.F.) 20 Şubat 1963 tarihinde düzenlediği Büyük Eğitim Mitingi’ne, Türkiye'nin önemli kadın yazarlarından Halide Edip Adıvar tarafından gönderilmiştir. Bu edebiyat insanı meslektaşımı, ölümünün 50. yılında saygıyla anıyorum.... demlenmiş sözler... Adın ne önemi var, Şu gülün adı değişse bile kokmaz mı aynı güzellikte! Shakespeare / Hamlet'ten