İÇİNDE “MİLAS” GEÇEN KİTAPLAR (5) MEHMET GÜNSÜR CAIQUE / HİKAYELER

I-

Abidin Dino, Ferit Edgü, Mehmet Günsün, Orhan Pamuk’un ortak noktaları edebiyata resmin harfleriyle gelmeleridir. Temelde resim ve edebiyat ‘arasında’ aşılmaz duvarlar yoktur. Yolların kesiştiği, birbirlerini düğümleyen iki alandır resim ve edebiyat. Şiir suyuna batmış resimlerin ‘şiir suyuna batmış öykülerin yazarı’ / çizeridir, Mehmet Günsün. Yazıları için Doğan Hızlan ‘Türkçeyi iyi, lezzetli kullanan, öyküyü bilen birinin’ yazılarıdır diyor. Bir nesneyi, bir anı, bir düşünceyi tüm giysilerinden soyunmuş, bakir haliyle beynimize vura vura çakan öykülerin sahibidir. O bu işleri yaparken, öyle cafcaflı sözler, yapay süslemelere hiç ihtiyaç duymaz. Duru bir dağarcıkla, sakince size anaforuna çeker. İbrişim ipliğinin yumuşaklığı içinde, sükut çölüne alıp getirir koyar. Evet öykü bunu yapar. Bunu yapan öyküler malum Mehmet Günsür’ün öyküsüdür.

Klasik öykülerin klasik sonlarının beklendisindekiler, ters yöne yatırıldığını sanabilirler. Oysa orada yaşanılırlık asıldır.

Güzel bir romanın sayfalarını denk gele açarsınız, açtığınız yer iyi romanın en iyi / güzel kısmıdır da, hazzına doyamazsınız. Öyküleri ‘işte öyle bir şey’dir Mehmedin. Ferit Edgü’nün, ölümü üzerine yazdığı ‘Ağıt Gibi’den bazı kısımları buraya aktaralım:

“…Bana, ilk öykü dosyasını gönderdiğinde, onunla ilgili hiçbir şey bilmiyordum, Nedim Günsür’ün oğlu olduğunu bile. Herkesin aklına geleni yazdığı ve bunu öykü, roman olarak nitelediği, ne kadar bozuk bir Türkçeyle yazarsa o kadar kolay bir yayıncı bulduğu bir dönemdi.

…..

“Çok az yazıyordu. Bir öyküsünü okuduğumda, kaleme sarılıp bir kutlama fax’ı gönderiyordum. Kimi zaman çekingen bir telefon geliyordu. Kimi zaman o bile değil.

Yazılı ve sözlü olarak şikâyetimi dile getiriyordum: Böylesi bir yeteneğin yazması, yazması, yazması… gerekiyordu. Dilerse hiç yayımlamayabilirdi.”

“Kuşkum yok, Sait Faik de yaşasaydı, bizleri ve sayısı pek fazla olmayan Mehmet Günsür’lerin öykülerini okuduğunda benimle aynı duyguyu paylaşırdı.

Birçok öyküsünün konusu deniz, denizciler, balıkçılar olduğu için değil. Onlarıanlatırken, aslolanı söylemeden söylemesine, kırık yaşamlardaki gizli hüznü cümlearalarına sıkıştırmasındaki ustalığa hayran kalır ve her gerçek usta gibi, çırağının kendini aşan ustalığını, kıskanmak bir yana, hayranlıkla izlerdi.

Belki onun öykülerindeki dünyaya pek yabancı olmadığım için, okur okumaz, özel bir ilgi duymuştum yazdıklarına. Olabilir. Ama öykülerinin gerçek kişilerden, olaylardan yola çıkıp, onları geçmişten bugüne (yazılan öyküye) taşımadaki başarısını günümüz öykücülerinden pek azında görüyoruz.”

II-

Mehmet Günsür, ressam Nedim Günsür’ün oğlu, ressam Orhan Peker’in yeğenidir. İlk once ressam / yazardır, sonrasında oğuldur, yeğendir.

Cemal Süreyya ‘Her ölüm erken ölümdür’ dizesinden daha erken ölümdür Mehmet’in ölümü. En yapıcı ‘anında’ çekip gitmekle ölümü, kalanlara terk edildiklerini düşündürür. Ölümüyle çizemediklerini, yazamadıklarını, yapamadıklarını götürdüğünden bir kere daha erken ölümdür onunkisi.

III-

Kitabındaki ‘karşılaşma’ isimli öykü, vurguun yemiş, çırpınır halde bırakıyor okuyucuyu. Eksiltmeden üstüne insanda eksiklenmiş, eksiklik duygusu ile bırakıyor. İnce rafine duygular ekliyor. Okuyanın bir yanı öyküde kalıyor, bir yanı öykü oluyor. Hayat mı öykü? Öykü mü hayat?, karışıyor.

Bodrum civarında iki arkadaş ve bayan tatildedir. Haluk isimli olanı dönmek İster, diğeri Mehmet –öyküyü anlatan- Emel’le tatile devam eder. Yiyecekleri dolmaya katacakları naneyi toplamak için Mehmet, mutfaktan evlerin arasından, avludan, bahçeye çıkar. Aklına Haluk gelir, ‘Haluk şu aralar Milas’a varmıştır herhalde’ diye düşünür. Nar ağacının altındaki naneleri toplar..’

Arkasını kitaptan okuyunuz.

Modern öykü arayanların mevlasına bulacakları kitap.

Caique (= kayık).

 

 

Kitap: CAIQUE / HİKAYELER

Yazar: Mehmet GÜNSÜR

Sayfa: 78

Basım Tariha: Ekim 1995

Yayınevi: Oğlak Yayınları