Feridun Hayati Ünüvar

Hukukun üstünlüğünün ve Demokratik-Laik olduğu söylenen Cumhuriyetin,

Millet Meclisi açıldı.
Ve.. Yasa yapıcıların, Yasama Yılı başlamış oldu.
Halkın değil haaa..!
Ne diyelim?
Sermaye koruyucularına, hayırlı olsun.

İyi hoş da, olanları gören bir insanın; sormadan, düşünmeden ve
düşündüğünü söyleyemeden susması ve yaşaması da hiç hoş değil.
Öyle ya!
Meclis, açılsa ne oluur… açılmasa n'oluuur? diye, bi serzenişte
bulunup, bi değerlendirme yapılmaz mı hiç?
Yani;
Vekiller gelse ne olur, gelmese n'olur?
Nasıl olsa ''İmam, bildiğini okur''
Ve okuyor da… deyip, geçmemek lazım.

100 yıllık Cumhuriyet tarihimizin son yıllardaki yaşanan uygulamaları
da gösteriyor ki; Yasama, Yürütme ve Yargı’dan oluşan 3’lü Demokrasi
Sacayağı üzerindeki DEMOKRATİK CUMHURİYET, tek bacak üstünde
duramıyor. Sorunlu, mağdur ve sancılı.
Gün geçtikçe İrade’nin ve İdare’nin, TEK elde toplandığı görülüyor..
Bu durum, tüm siyaset kurumlarınca çok net olarak biliniyor ve eleştiriliyor.
Fakat birşey yapılmıyor, yapılamıyor.
Acaba niçin?

Millet; kendi İradesi’nin, Yerel ve Merkezi yönetimlere yansımasını
yıllardır istiyor.
Bir çok bedeller ödeyerek bu isteklerini, senelerce; imkanları
nispetinde, bireysel ve kitlesel olarak ve risk alarak dile getirdi ve
hâlâ getiriyor.
Fakat vatandaş, hâlâ aç ve demokratik bir yönetime oldukça muhtaç!

Meclis’te seçtiğimiz milletvekillerinin konuşamadığı meşruiyet,
maalesef; egemen dış güçlerce, ülkemiz aleyhine dışarlarda
konuşuluyor.
Meclis'te gündeme bile alınıp konuşulmayan Meşruiyet, Emperyalistlerce
ekonomik ve siyasi baskı aracı olarak kullanılıyor.
Ve böylece; tahminini bile yapamadığımız tavizler veriliyor,
egemenliğimiz de cumhuriyetimiz de, bi kuşa çevriliyor...

Ayrıca; halkın seçilmiş siyasi temsilcileri hapislerde tutsakken,
seçilmişlerin yerine kayyumlar atanırken, halk görülmemiş bir geçim
sıkıntısı yaşarken; tuzukuru kimi vekiller, Meclis’te tiyatro
oyuncularını aratmayan bir pişkinlikle sahne almışlar ve maskeli
yüzleriyle rol yapıyorlar.
Pes doğrusu!

Gittikçe robotlaşan ve ihtiyaç olup-olmadığı dahi tartışılan bu
vekillerin yerini, acaba Yapay Zekalılar mı alacak?
Yoksa; Milletin Meclisi, tarih mi olacak?

Meclis’in Yeni Yasama Yılı’ndaki açılışında, sırıtmalarını gördüğümüz
kimi vekillerin, TEKÇİ Sistem’e ve aktörlerine, nasıl el pençe divan
durduklarını ve gösterdikleri hayranlığı, unutmak ve görmezlikten
gelmek mümkün değildir.
Protokol gereği selamlaşmaların da, elbette bir adabı ve sınırı vardır.
Verilen selam, elbette ki alınır ve saygımız vardır.

Gelinen nokta o ki, bugün Türkiye’deki hemen hemen bütün vatandaşlar;
hipnotize olmuş gibi uyuşan, sırnaşan ve uydulaşıp Sistem’e payanda
olan o malum vekillerin, yılışık davranışlarını yadırgıyor ve
eleştiriyor.
Bakalım; bu yalpalayan 2 yüzlü vekillerin davranışları ve bunun artçı
sarsıntıları, daha ne kadar sürecek ve halk, bunları ne kadar daha
konuşacak?

Kim bilir?
Bekleyip göreceğiz.
Belki de;
Yeter artık ''SÖZ MİLLETİNDİR'' deyip, kükreyeceğiz..!
Zira Türkiye'de siyaset ve yönetim, her zaman sürprizlerle doludur.
Sanki, ismi yazılmamış bir tiyatro gibi!
Seyredip, hüzünle izliyoruz.
Gülemiyor, sevinemiyoruz.
Üzgünüz…
Ama, hep üzgünüz!

Kalın sağlıcakla, sevgi ve umutla.