Ferhan Yedilioğlu

Hayatımızın başlangıcını düşündüğümde, temiz bir deftere benzetmişimdir. Doğumla birlikte, tertemiz defteri doldurmaya başlarız. Hayatın defterden tek farkı bana göre; hayatın silgisinin olmaması. Defterde yaptığımız hataları silgi ile silip düzeltebilir iken hayatta yaptıklarımızı silme imkânımız yoktur. Silemediğimiz pişmanlıklarımız zamanla dilimizde“keşke”lere dönüşür. Keşke diyerek yaptığımız hataları hayatımızdan silemeyiz ama tekrar keşke dememekelimizde, bunu unutmamalıyız. Keşkelerin yerine “iyi ki”leri koymalıyız ve bunun için de gayret etmeliyiz.

Keşkeler gerçekleşmeyen hayallerdir, pişmanlıklardır, hatalardır, umutlardır. Hiç düşünmeden attığımız adımlar, hayatımızı önemsemeyişlerimiz, düşüncesizce alınan kararlar, plansız davranışlar, başkalarını mutlu etmek adına gösterdiğimiz özveriler hayatımızda “keşke”lerin artmasını sağlamaktadır.

Hangimizin hayatında “keşke”ler yoktur ki; keşke okusaydım, keşke yapmasaydım, keşke söylemeseydim, keşke görseydim, keşke evlenmeseydim, keşke hep çocuk kalsaydım, keşke doğmasaydım, keşke sevmeseydim…  Düşündükçe bu zincir devam eder gider. Hayatımızı “keşke”siz yaşamak mümkün değildir. Önemli olan “keşke”lere takılıp, bugünü ve geleceği kaybetmemektir.

“Keşke”lerin arttığında negatif düşüncelere dalma hemen. İçini korkular sarmasın. Aslında bizi biz yapan “keşke”lerimizdir. Hepimizin hayatında sorunlar vardır. Bu sorunlar içinde hatalar, pişmanlıklar yaşamış olabiliriz. Sorunlar, hatalar insanı geliştirir. Ta ki; hayatınızdaki “keşke”lerden ders almayı bilmeyince, aynı “keşke”ler tekrar edince korkmalı insan.

 Bir de hayatın çeşitliliği içinde, yaptığı hatadan ders çıkarmayıp, ‘keşke yapmasaydım’ demeyip, bu hatasını ısrarla sürdüren insanlar var. Bunu da göz ardı etmemeliyiz. Bence en kötüsü bu... Ne yaşadığını ve ne yaşattığını bilmeyenler. Başına gelen olaylardan ders alamayanlar, pişman olmayanlar. Bu tür insanlar; keşke demenin erdemine ulaşamamış insanlardır bence.

Oysaki yaptığımız hatalardan ders alabilsek, pişmanlıklarımızı telafi etmeye çalışsak, “keşke”lerimizi azaltır iken, “iyi ki”lerimizi arttırabilsek; hayatımız daha anlamlı ve güzel olmaz mıydı?

“Keşke”lerimizi azaltma yolunda; geriye bakıp, keşke demeyecek şekilde yaşamaya dikkat edelim. Sahip olamadıklarımıza odaklanmayalım. Sahip olduklarımızı görüp şükredelim. Keşke demekten korkmayalım, aynı“keşke”yi yapmaktan korkalım.

Hayatınızdaki “keşke”lerin azalmasını,“iyi ki”lerin artmasını diliyorum. Sevgi ile kalın…