Mustafa KÜPÇÜ

İnsan, beyinsel ve kültürel gelişme sürecine uygun olarak yaşar.

EKOLOJİ dediğimiz doğa yasaları, insanın vazgeçilmez yaşam kaynağının DOĞA ve DOĞAL DENGE olduğunu açıklar.

Toprak, bir mevsimde suya doymalıdır. KIŞ aylarının görevi bu olmalı.

Sonra hava ısınır, doğa canlanır ve toprak bereket üretir.

İlginçtir ki, BAHAR insanın da canlanmasıdır.

Baharda insan kendini daha özgür hisseder. Baharda daha bir sevgiyle sarılır doğaya.

Sonra Sonbahar gelir. Doğa renk değiştirir. İnsan da mevsime göre yer içer, giyinir, KIŞ mevsimine hazırlık yapar.

KIŞ, insanın kabuğuna çekinme dönemi olmalı. Hem de ailesiyle daha bir sıcak ilişki içinde olmasına vesiledir kış.

Yani, her mevsim kendine göre güzeldir.

Tıpkı insanın çocukluğu, gençliği, yetişkinliği ve yaşlılığı gibi.

Ama BAHAR ve YAZ ayları bir başka güzeldir.

İnsanoğlu, inanç değerleri ve Devlet’in koyduğu yasaların ötesinde kendi TÖRE ve KÜLTÜRÜ ile de yaşama arzusunu kamçılar.

İşte, NEVRUZ ve HIDIRELLEZ buna örnektir.

NEVRUZ yani “Yenigün” baharı karşılamak, HIDIRELLEZ ise yazı karşılamaktır.

Her ikisi de insanın umudu ve hayata bağlılığını ifade eder.

İnanışa göre; Hızır ölümsüz insandır. Bastığı, oturduğu yerler yeşerir, bolluk bereket getirir. Darda kalanların yardımına koşar. “Hızır gibi yetiştin” deyimi bunu ifade eder.

Hazreti İlyas ise İsrailoğulları’nın peygamberlerindendir. Hızır’ın ayrı düştüğü kardeşidir. Hızır ile İlyas senede bir gün 6 Mayıs’ta buluşurlar. O gün doğayı canlandırır, insanlığa bereket getirirler.

Hıdırellez günü evler ve çevresi temizlenir. Hızır’ın bereket getirmesi için evin kapısı penceresi açık tutulur. Kapıya gelen ve bir şeyler isteyen boş çevrilmez.

Hıdırellez sabahı erken kalkılır, temiz giysiler giyilir. Özellikle beyaz giysiler. Yani temizliğin ve masumiyetin sembolü.

Güzel sofralar kurulur. Her yiyeceğin bir sembolü vardır. Sarmalar; sevilenleri sarıp sarmalamak, dolmalar; küplerin ve kapların dolması,

Tatlılar; ağız tadı ile yaşamak, süt ürünleri; ferah ve aydınlık bir gelecek, yeşil yiyecekler; tazelik, gençlik, sağlık umutlarını taşır.

5 Mayıs akşamı, bir kağıda dilekler yazılır ve bir gül ağacının altına bırakılır. Ertesi gün o kağıt alınır, suya atılır.

İNANÇ işte!

İnsan inançsız yaşayamıyor.

Hıdırellez, dini bir ritüel değil. Bir halk inancı. Farklı inanç grupları tarafından ve özellikle de Türkler tarafından kutlanıyor.

Bir halk geleneği.

Ancak;

Yaşadığımız bu güzel ülkede DÜĞAYA İHANET ediliyor!

En verimli tarım alanları, MERALAR inşaatlara açılıyor. Denizlerimiz, göllerimiz, akarsularımız insafsızca kirletiliyor.

Ormanlarımız birilerinin LÜKS OTEL ya da MADENLERİ ya da  SİYANÜRLÜ ALTIN ARAMA uğruna yakılıyor, kirletiliyor!

Doğanın dengesini ve üretiminin emekçileri olan kuşlar ve arılar yok oluyor!

Daha çok kazanma İHTİRASI içindeki kimi insanımsı yaratıklar ülkemizi ve dünyamızı katlediyor!

Bu koşullarda Hızır ile İlyas yine de gelirler mi dersiniz?

Yoksa; “ARTIK UYAN EY İNSANOĞLU; KİRLETME DOĞANI, KİRLETME RUHUNU” diye protesto mu ederler?