Gökhan GURBETOĞLU...

Gökhan GURBETOĞLU

Çocuk olmak ister bütün yetişkinler…

İsterler çünkü, çocuk olmak, acıyı hissetmemek, duymamak, görmemek demektir.

Bir şeker…

Bir oyuncak…

Bir öpücük…

Bir sarılış…

Çocuğun tüm acısını alır gider.

Geriye ne kum ne tortu kalır.

Geçen haftaki yazımda, yeni yıl umutlarla gelsin dedik ama…

Bizler eğlenirken, ülkemde yine kanlı eller, kan akıtmaktaymış…

Ardından İzmir Adliyesi önündeki bombalı araç olayı…

Bu acılar yürekleri yakıp dururken halkımız, bunun yanısıra alıp başını gitmiş bir enflasyonla, yeni yılda iyice bunalacak gibi görünüyor.

Kısacası dostlar…

Yeni yıl pek umutlarla gelmedi…

Kan…

Ölüm…

Ve de ekonomik sıkıntılar 2016’nın devamı niteliğinde.

İşte bu pencereden bakınca da ülkemdeki çoğu yetişkinin, kira, faturalar, kredi borçları, enflasyon gibi sıkıntılar içinde debelendiğini ve çocukluğunu özlemle yad ettiklerini duyumsar oldum.

Malum, çocuklar da yetişkin olmak istiyorlar bir an önce…

Peki neden insan yetişkin olunca, dünyayı tüm insanlar için, çocuklar kadar mutlu bir yer haline getiremez ki?..

Neden dostlar…

Neden?

Çocukça bir dünyada…

Çocuklar kadar mutlu yaşasak olmaz mı?