Gökhan GURBETOĞLU...

Sesimi alıp gitmek istiyorum... uzaklara mı?

Neresidir uzak... huzur bulduğun yer mi?

Yoksa karnının doyduğu yer... güvende hissettiğin yer... hakkının yenmediğini bildiğin yer mi?

Nasıl oluyor da bir genç ki çocuk diyeceğimiz yaşta daha, okumak için yurt dışını tercih ediyor ve de o ülkenin vatandaşı olmak istiyor okul bittikten sonra.

Sorun sadece işsizlik mi?

Hayır değil... sorunun en büyüğü belki de alenen, Kılıçdaroğlu'na atılan yumrukta saklı. Evet evet... o yumrukta. Yıllardır bölen, bölüştüren ve ilk iktidara geldiği günden beri, "Kindar ve dindar nesil yetiştireceğiz" söylemini yitirmeyen iktidarın duruşunda saklıdır sorun.

Unutulmamalıdır ki bu topraklarda ne zaman halkta bir kıpırdanma olsa, ölüm kol gezer topraklarımızda. Hatırlayın; aydınlarımızın birer birer öldürülmelerini, topluca Sivas'ta yakılmaları, Suruç’ta, Ankara Garı’nda bombalarla katledilmeleri ve hatta iddia ediyorum ki hendek bahanesi ile Güney Doğu'da kürt kardeşlerimizin katledilmesi. Hepsi birer halkı sindirme politikasıdır.

İşte bu yumruk da onun ilk belirtisi ve işaretidir. Burjuvazi yönetiminden şikayetçi olan varsa (ha burada diktatör var diyeceksiniz, evet var ama kime hizmet ediyor...) iktidarca susturulmayı hak ediyordur(!) Topraklarımız bu kanın izleriyle doludur.

İşte o gencin söylediği de bu korkunun bir dışa vurumudur. Ülkesi için güzel şeyler düşleyen oğlum bile, daha lise hayatının içindeyken, kendi ve toplumu arasında ikilem yaşamakta ve bu toplumun adam olamayacağı kanaatine varmaktadır. Çünkü tarih tekerrürden ibaret bizim topraklarımızda ve her genç artık bunun farkında.

Bu kin ve nefretle boğuşmak istemiyorlar... seslerini alıp gitmek istiyorlar.

Üzgünüm ama haklılar galiba... biz çocuklarımıza yaşanacak bir ülke vaat edemiyoruz.

Ve belki de 23 Haziran vaat edilmiş bir umudun da seçimi olacaktır, bunu unutmayalım.