Gökhan GURBETOĞLU...

Gökhan GURBETOĞLU

Bir çığlığı duyar gibi…

Bir acıyı görür gibi…

Ne kadar sahte yüzlerimiz, yüreklerimiz gibi.

Şimdi uçurumun kenarındadır bir çocuk, elinde renkli bir balonla.

Ve siz, elinizi, onu tutmak için uzatmasanız da bari uzatınca itmeseniz uçurumdan aşağıya… ve ardından uzun uzun, merakla bakarak, balon da bir işe yaramadı, diye iç geçirmeseniz, ne olurdu.

Dünya şimdi hangi ellerin kirinde bu kadar kirlendi ya da hangi kir bulaştığı anda insanın eline bir daha çıkmamacasına kaldı avuçlarında.

Kimimiz Lidyalılara kızar…

Kimimiz batıya kızar…

Kimimiz falana filana.

Ah insanoğlu, kaç yüz yıl oldu, aynı at gözlüğü ile bakarsın dünyaya.

Görmezsin tabii ki ve çabalamazsın, atalarından devraldığın, bu iğrenç mirası düzeltmek için.

Bak şimdi ülkemde neler yaşanıyor; belki bir tarih yazılıyor yeniden…

Kim yazıyor…

Kimin için yazıyor…

Bilmeden seyrediyoruz sadece….

Sadece seyrediyoruz.

Ölenler;

Kimdir…

Necidir…

Kime ne…

Ölen hep bizdendir oysa…

Ölüm hep peşimizdedir…

Bak elimize tutuşturmuşlar, renkli birer balon ve uçurumun kenarındayız…

Her itilene bir kılıf buluyoruz…

Buluyoruz da?..

Ya bize sıra geldiğinde?