Gökhan GURBETOĞLU...

Gökhan GURBETOĞLU

Umutsa sesin yankısı … yüzünü çevir doğan güne karşı ... duyacaksın karşı ki dağlardan ... o sesi.

Tüm dünyada müthiş bir ekonomik çıkmazın duyulmayan sesi yankılanıyor ve de bunu aşmak için kendilerine yeni alan açmaya çalışan ülkeler son olarak Suriye gerçeği karşısında donup kalıyor.

Yıllardır hepimiz bir BOP söyleminin içinde yuvarlanıp giderken, birden bire farklı güçler dönen bir tekere çomak sokuyor ve işte Türkiye bile yelkenler fora, neler söylerken, nerelere koşuyor.

Bir ülke, kanlara, göçlere, ölümlere teslim edilirken; birçok Avrupa ülkesi de terör saldırıları ile yüzleşiyor; ülkemiz ise adeta teröre teslim olmuş durumda kalakaldı bir anda.

Şimdi ise anlamlandıramadığımız bir hızla, sözde sevmediğimiz, diktatör dediğimiz ESAD yönetimine yardımcı olur buluyoruz kendimizi.

İyi hoş da amacımız nedir?

SEVR ...

LOZAN ...

BÜYÜK GÜÇ TÜRKİYE ...

İyi de bu lafların açılımı ne?

Bir yıldan fazla zaman geçti ve ülkemiz, susmayan bombalarda yitirdiğimiz ve de başka ülkenin topraklarında onların özgürlüğü adına ölen Mehmetçiklerin, analarının, eşlerinin, yakınlarının gözyaşları ve de feryatlarıyla yankılanıyor.

TEK VATAN ...

TEK MİLLET ...

TEK BAYRAK ...

TEK DİN …

Sloganları gırla gidiyor.

Peki bunlar karın doyuruyor mu?

Peki bunlar acıları siliyor mu?

Ülke yıllardır bitmeyen bir krizin içinde cebelleşiyor. Enflasyon almış başını gitmiş. Dolar, Euro deli taylara dönmüş. Hak, adalet desek ... neyse ... yeni Anayasayı beklemek lazım galiba.

Umutsa sesin yankısı ...

Şimdi ses çıkarmazsak ... ne zaman çıkaracağız ki?

VATAN BİZİM ...

MİLLET BİZİZ ...

BAYRAK BİZİM ...

DİN BİZİM ...

Biz size oy verenler ... huzur içinde vatanımızda yaşayamayacaksak ... evimize gönül rahatlığıyla gidemeyeceksek ... emeğimizin hakkını alamayacaksak ... çorbamıza doğrayacak ekmeğimiz olmayacaksa ... bizler size niye oy verdik ki?

Tüm partilerin liderleri sanki birleşmişler ... vatan kurtarıyor ... düşman kim ... SAVAŞ KİMİNLE ... beyler ... kiminle.

SEVR ...

LOZAN ...

Suriye’de bozulacaktıysa, o topraklarda neden bir savaşa müsaade ettik ki?

YURTTA SULH ...

CİHANDA SULH ...

CEBİMİZDE

ALINTERİMİZ ...

BİZ BÖYLE

MUTLUYDUK ...

BİZ BÖYLE

KARDEŞTİK ...

Çorbamızı, ekmeğimizi paylaşır giderdik. Şimdi neden yeni bir “YEMEN TÜRKÜSÜ” yakalım ki...

YÜREKLERİMİZE ... neden?

Ah o BAP’tır, gülü çimendir, Giden gelmiyor acep nedendir ...

 

Kanatlarım yok

Yüküm ağırdı benim…

Kayayı kum yapan rüzgar, sesimi taşıdı geleceğe

Ellerimdeki çizgiler silindi, kalmadı anlamı yaşamak oyununun

Sular aktı … kuşlar gitti …

Bahar halâ saklı

yüreğimde

Bulutlar bekleyin beni de … kanatlarım yok ki.

(30 Kasım 2016

Çarşamba)