Hüseyin Serin

Kuşlar ağaçlar toprak

Mevsimler bile yaka silker haldeler

Akılla dalga geçmelerden.

İnsan

Aklının yerinde olup olmadığından

Çalınıp çalınmadığından

Emin olamıyor yıllardır.

Ne yapmalı da indirmeli

Askıdan aklı

Tüm kanı mı değiştirmeli yoksa

Çok iken yok sayılmanın

Son demlerinde.

Avareller

Asıl bu noktada seviniyorlar işte abi

Mantar gibi türüyor çünkü bağ bozumları

Ötekileşmelerin sınırsızlıklarında .

“Sonra o adamlar (insanlar) ki çelimsiz zayıf

Esmer bıyıklı ve bütün gün sevişirler acılarıyla …”

Sonra mı ?

Sonrası aydınlık işte

Ay-dın-lık …

İnsan

Eti kemiğiyle

Havası suyuyla

Toprağı taşıyla

Memleketidir be abi ?

Yokluk havaleleri birikirken tende

Fen tee sonraki olurken

Sokakların meydanların dilleri

Elleri kirlenir hep.

Önce beni sonra diğerlerini tütsülemeli iyice

Bir de kurşun döktürmeli abi

Üstüne akıl fukaralıklarını da koydun mu

Gel keyfim gel.

Olumsuzlukları kulak arkasına yığma

Çözüm müdür be abi?

Böyle yapmak insanı güçlü gösteriyormuş hah hah ha

Bence  kördüğüm be kördüğüm …

Sesim kan çanağı olsa da

Bir zamanlar güzelliklerin

Ülkesiydik biz desem

Ukalalık mı etmiş olurum sence?

Orada öylece ipotekli gibi durmasana abi

Bir akıl sal yanıma yahu …

Ama

Aldırmazlıkların biz

Yüreklerimizi dizdik önlerine.

Ötekileri ötekiler biraz da berikiler anlar diye

Sonuçta insanız değil mi abi?

Sence de eldeki umutlar aşılanmalı değil mi artık

Çünkü eldekiler iyice evinsizleşmişler.

Özverilidir aslında çok

Çeşit kenar acılarla

Koyun koyuna olsalar da

Parmak kıvrımları yarındır

Düşleri yaramaz birer çocuk …

Daha da geç kalınmadan

Akıl dalları aşılanmalı abi

Yoksa ne gelecek bir bahar

Ne yürünecek bir yol

Ne de çiğnenecek bir lokma kalacak memlekette …

(Mayıs 2015 / Son şeklini verme: Kasım 2017 - “Edip Cansever”)