Hüseyin Serin

Bugün her şey senden yana, görüyorum. Dünümü kıtır kıtır yedin doymadın. Bugünümü de yiyorsun onu da biliyorum. Bugünden yarına, yarın kalırsa onu da yiyeceksin biliyorum da elimden hiçbir şey gelmiyor ... Bakakalıyorum olan bitene. Şaşkınım ...

Kışlar kapıda yığılı. Kanaviçe sesli gündüzlerim bile sapsarı, çaresizlikleri kirli bir yorgan gibi üstüme sermekten. Aklımın bakışları bile utandı yaptıklarından ... Şimdi ben rüzgarı mı gömeyim, dağı, taşı, aşkı, sevdayı mı? Mevsimler hep zaten sayende ...

Zihnimdeki parçalanmaların haddi hesabı yok. Senin de isteğin bu yöndeydi zaten ya. Amaç hiç değilse kışın birini olsun kurutmak güneşi harlayıp. Aşı tutar mı bakalım. Deneyip görmek gerek. Yaş gerilemiyor çünkü. Yasına yaslanıp yaşına dayandıkça yaşlanıyor insan gün yüzü görmeden. O haller bu haller nasırı bile yıldırıyor. Fiziksel bir yorgunluk değil bu. Tamamen psikolojik yokluklarla ilgili. Yani tam da akılla dalga geçmenin eş zamanı.

Şiir şiir esiyor meltem Süs Yolu’nda. Terli alnımdan şapur şupur öpüyor da ayarlarım bozuk işte. Gözü kanlı keder, eli kırbaçlı üzüntü soframda hep benden önce. Lokma bile acı içinde. İçlerine kırağı yağmış gözler. Görmek, yaşamak istemediğim zamanlar içindeyim. Sade ben değil. Toprağın bakışı, kokusu bile gergin. Artı sonsuzdan eksi sonsuza düşen hovarda gibi hissediyorum kendimi. Her şeyim satılmış ya da satılık. Birer birer koparılmış dünün dalları. Gün silinmiş takvimden. Kala kala bir gönüllü kulluk bırakılmış, yersen.

Yemeğin tadı, bakış, söz, duygu tepe taklak hep ve zamanın sakalları uzun. Aklımı ayağa kaldırmaya çalışıyorum, kapımda nöbet tutarken karanlıklar. Lakin elimde halâ bin bir türlü acemilik! Kendi türkülerini dayatıyorlar bıkmadan usanmadan.

Sahi bu nehri kim kuruttu? Şiirin neden sadece adı var da isyan çağrıştırmıyor? Bu ayak altında dolaşıp duran akıl kimin? Yalnız benim mi yoksa başkalarının da mı?

Biz neden sürüleştik böyle? Zamanı kovalamaktan mı, zamanın bizi önüne katmasından mı? Hiç bir bahar merak edip de bakmıyor bile yüzüme, yüzümüze. Yoksa bize anadan babadan atadan mı miras bu sürülük, aklı on karış havadalık, önünü görememezlik.

Aferin bize be …

(Ağustor 2018)