Hüseyin Serin

Yaşarken / Hüseyin SERİN / Emekli Öğretmen

 

 

Sodra’dan ya da Müştakbey caddesinden

Yaklaşınca mahalleye

Islık çal …

Ondaki yangını

Gözyaşını ve neşeyi sezerim ben.

Yangınsa eğer

Yüreğinin bıçak çekişi gibidir sesin.

Sodra’nın bile gözü seyrir.

Yok kucaklaşır gibi hararetliyse

Birden harlanır her şey

Çay koşarken demlenmeye

Balkon bırakır kendini süpürgenin ellerine utanarak.

 

Adımların nane kokulu ve şıktı

Akasya kokardı geçtiğin yıllar.

 

Avluya geldiğinde dut dallarına dokunurken

O tatlı yoğunlukta dağılırdın

Parmağın örstü zilin üstünde, bilirim

Emeğe kurban gider gibi sessizdi

Ayak seslerin…

 

Güveçdede caddesine balkondan baktığında

Milaslı, Bodrumlu, Datçalı, belki de

İzmirli zamanlar el sallarlar.

İnceliğini ver savrulurken saçları

Geçmişi üz çaktırmadan

Demli çay içlerinde kekre kekre

 

Islığını kaldır yattığı yerden

Karanfil bakışlarını da eline al

Uçur bozkır bir istem sabahı içinde içime

Dünü arkana, gençliğini yanına al

Güvenimin gönlünü çal pınar pınar

Ve öp beni yüreğimden

Dağ havası gibi.

 

Dünler geçtiler, gittiler

Bu gün bendesin yarın aşkına

Bu aşk yüreğimi panayırlar

Kırılgan ve inatçı şiirin mavi bakışlarında…

 

Haydi yarınlanalım…

 

(Milas / Haziran 2011)