Hüseyin Serin

Yaşarken - Hüseyin SERİN / Emekli Öğretmen

Yorgun akşamların içlerinde

Yorgun adımlarla

Yorgun insanlarla

Yorgun argın dönerken eve

Yorgun olmayanlarla doluydu

Sokaklar, caddeler…

Çok yol gördüm çocuk

Çok yol yürüdüm.

Çok acı vurdular sırtıma

Çok acı yedim tanıdım

Çok acılar çiğnedi üstümü.

Bugün varsam her şeye rağmen

Bundandır çocuk

Bekarlığı yüreğimin.

Benim evim yok ki

Benim evim yok ki !

Biliyor musun

Bir yanlarım halâ çocuktur

Halâ büyüyemediler

Bela beş on iken de yüz bin iken de

En ağır acı insandı…

İçin kimlikler içinde

İyice mi soğudun ısımdan sesimden

Benden utanası mı yüreğin. Olsun

Olsun da sen ne zaman büyüdün çocuk!

Sararmış fotoğrafıdır bu

‘Sen sende büyü’nün

Anlıyorsun değil mi çocuk …!

Benim duygularım yok ki

Benim duygularım yok ki !

 

(Haziran 2013 Milas)