Hüseyin Serin

Yaşarken / Hüseyin SERİN / Emekli Öğretmen

İçimde şehrin ölürken

Yolları kanıyordu üretimsizliğinin

Yılkıda.

Bak işte yine elleri değdi tenime

Işığının. Bakışlarımda tökezlerken

Güneş grisi son bahar akşam üstüleri.

Hadi sal dilini yanıma

Baharlarımız dirilsinler.

Aldırma kızardıkça yüzünde

Terketme bahanelerin.

Dinlemeye korkma

Kaç bin kelime var dilimde

Duymak istediğin (istemediğin).

Say ki hiç tanışmadık şimdiye

Bilmedik birbirimizi.

Say ki sevdiğimsin uzaktan.

Gecelerimin dalları divaneyken

Anlamı yok uzaktan ayın yılın

Sen de bil Ayşe ne olacak ki.

Ay’ın çabaları boşuna

Her yıldız gardiyan tepemde

Kutup yıldızı minik bir pencere.

Hadi he de

Yürüyelim bize şiirce

Bağrımız tütsün.

Lakin önceki gibi

İki günde bir

Dönme sırtını yoruldum.

Senle ben bizin eşiğindeyiz işte

Son dem gibi.

Bırak götürsün dere

Bizden başka her yere

Tok yalnızlıklarımızı

İncir kokuları gülümserken.

Biz bizi çok yorduk beklettik

Biz bizi çok özledik be Ayşe …

(Aralık  2013)