Hüseyin Serin

Öyle böyle değil bu akıl bulanıklığı, ısrar çölü.

İçinde yılgınlıklar, kaprisler, ‘ben bilirim’ler, kaoslar, dirençler, istekler …

Yüreği gelincik otu gibi yumuşak, yaban marulu kadar sevecen, meşe ağacı gibi gözcü, pinar ağacı kadar sert.

Sen ayni yerdesin de ilkelerini çalıp sana karşı kullanıyorlar haberin yok. Yahu emmi oğlu, nelerin nelerin vardı senin. Nelerin kalmış. Ki onların da geleceği belli değil. Bir baksana evine ambarına. Dürüstlüğün, yapıcılığın, yiğitliğin on para etmez olmuş kullanılmaktan. Hata, hatalar sende, akıl karşı taraftan yana aymazım.

Biliyorum okkalı bir insandın. Yüreğin delikanlı adalet. Ama bir şeyler hep eksiliyor zamanda. Göz göre göre yitiyor. Zaman hızlı ve değişik koşuyor. Ben bu yatalak halimle anlıyorum da, sen yüreğimin incisi, ateş parçam kalbur sallandıkça sersem oluyorsun. Kendini yitiriyorsun adeta. Gemi çoktan su almaya başladı. Batıyorsun, batıyoruz. Batırıyorlar bizi. Üstelik filikaların hepsi hasarlı.

Hadi davran artık, aklını devşir. Biraz daha geç kalırsak ne düğün kalacak ne dernek. Gelini kapan Üsküdar’ı geçecek ki, vay kekliğim vay. Vay kuzum, dağlarım, derelerim, mevsimlerim, insan kurularım vay.

Yüreğin çıra. Etraf kuru ot dolu. ‘Üf’ desen tutuşacak da, o nefes nerelerde gizli bilen varsa ıslık çalsın yeter.

İnsan azalıyor. Yalnızlaşıyoruz emmi oğlu. Çoraklaşıyoruz, ıssızlaşıyoruz, baharsızlaşıyoruz da farkındalığımız halâ nafile.

Gözümüzün önünden gelinimizi de kaçırdılar sonunda. Biz halâ sigara içip laflıyoruz. Bu ne aymazlıktır emmioğlu. ‘Dün mü, bugün mü, yarın mı’nın muhasebesini bile yapamıyoruz … Neredeler onca delikanlılar ….

Bitiyorsun, tükeniyorsun. Ama şu umut var ya şu umut, aklının diplerinde gizli olan. Şu son kayısı çekirdeği, şu son kardelen, nefesini yakıyor yine de yakamozlar gibi. Çölde kalmak son değil biliyorsun. O kaçırılan gelin bu kapıdan içeri girecek. Başka birinin kapısından değil emmi oğlu. Çünkü o gelin bizim gelinimiz, geleceğimiz.

Sesinde hüzün taneleri emmi oğlu. Atlayan atlayana trenden. Her şey kan dize. Sen yine de umut kar. Kırıklarını, kırıklıklarını sarıp yapıştıracak. O gelin bizim gelinimiz çünkü. Ellere yar olmaz …

(Ağustos 2018)