- Makaleyi Paylaş
- Facebook'ta Paylaş
- Twitter'da Paylaş
- 11 April 2017, Tuesday 19:22
- 3784 kez okundu
Cafer METE / Emekli Halk Eğitimi Merkezi Müdürü
Yıl 1948, aylardan eylül on beş. Tek dersin sosyoloji sınavından çıktım. Arkadaşım İbrahim ile sınav soruları üzerinde konuşurken, Çağlar Öğretmen hiç yoktan yanımıza gelerek “ne işiniz var burada” diyerek ağır sözlerle bizleri azarladı. İkimiz de bu ağır sözler karşısında şok olduk. Çünkü beş yıl bu okulda hiç böyle ağır sözle karşılaşmamıştık. Öğretmene bir cevap vermeden ayrıldık amma çok öfkelendik.
Kendi aramızda öğretmenin niçin ve neden böyle davrandığını ve bize ağır gelen sözler söylediğini anlamaya çalıştık. Çünkü kendisine saygısızlık yapmamamıza rağmen böyle konuşması gücümüze gitmişti. Nedenini araştırdık, sonunda bu öğretmenin okulumuza kasten gönderildiğini ve bizleri kışkırtıp okuldan soğutmak, kendilerine karşı getirip isyan ettirmek ve hakkımızda disiplin suçu ile ceza almak, okuldan atılmak için tahrik yapıldığı kanısına vararak konuyu öğretmenle konuşmak için zemin aramaya karar verdik.
Çağlar Öğretmenin bilmediği bir şey vardı; o da bizim son sınıf olup okulda son günlerimiz olduğu idi. Netice itibarı ile sınavı biten ve mezun olanlar öğretmen olarak göreve başlamak üzere hemen okuldan ayrılıyorlardı.
Biz iki arkadaş, 18 Eylül günü öğretmenlerimize veda etmek üzere öğretmenler lokaline gittik. Bizlere beş yıl anne baba şefkati göstererek anne babalık yapan, ilim, bilim, zanaat, feyz veren değerli öğretmenlerimizin ellerini öptük. Onlar da bizim alınlarımızdan öperek kutlayıp hayatta başarılar dilediler.
Pedagoji öğretmeni ve eğitimbaşı Remzi Arifoğlu bizler ayrılırken; aldığımız bilgi, görgü, feyz, sevgi, saygı, mahareti hayat boyu uygulamamızı, kimseye ayrıcalık yapmamamızı, vatan, millet, cumhuriyet ve Atatürk ilkeleri ışığında görev yapmamızı belirten bir konuşma yaparak uğurladı.
Biz veda ederken ikimiz de Çağlar Öğretmeni görmezden gelerek veda etmedik. Bu durum meslek dersleri öğretmenimiz Ziya beyin dikkatini çekmiş. Bize “dışarıda beni bekleyin” dedi, biz de bekledik. Ziya bey; “Çocuklar dikkatimi çekti, Çağlar beyi neden es geçtiniz, ona teşekkür etmediniz” dedi. Bizim de hocamıza cevabımız şu oldu; “Öğretmenim, layık olana her zaman sevgi ve saygımız sonsuzdur. Ancak Çağlar Öğretmen geçmiş dönemin bir bakanı, uzun süre bakanlığımızı yapmış, Köy Enstitülerini kurmuş, bizim için çok değerli olan Milli Eğitim Bakanımız Hasan Ali Yücel ve İlköğretim Genel Müdürü İsmail Hakkı Tonguç’a ağır sözler söyleyerek saygısızlık ve terbiyesizlik yaptı. Bizi çok üzdü, onun için onu es geçtik. Ayrıca bizleri sizler yetiştirdiniz, annelik, babalık, ağabeylik, öğretmenlik yaptınız. Bugüne kadar bizim bir saygısızlığımızı gördünüz mü?” dediğimde o; “Hocanıza yine gideceksiniz, o daha bu okulun nasıl kurulduğunu, nasıl çalıştığını ve sizlerin ne zorluklarla okuduğunu bilmiyor. Onu utandırmak ve sizlerin ne kadar duygusal ve terbiyeli, idealist kişiler olduğunuzu gösterecek ve kendisine veda edeceksiniz” diyerek ensemize de bir tokat yiyerek ayrıldık.
Okuldan ayrılmadan bir gün önce, İbrahim’le beraber Çağlar hocanın yanına gittiğimizde üzgün olduğunu gördük. Kendisi bize; “Üzgünüm, sizi bize yanlış tanıtmışlar, sizlerle çalışmak, sizin de öğretmeniniz olmak isterdim. Amma siz öğretmen olmuş, yarının Türkiyesi’ni yaratmak, halkımıza okuma yazma öğretmek, cumhuriyet esasları ve Atatürk ilkelerini kavratmak, köylerimizi kalkındırmak ve uyandırmak için savaş vermeye gidiyorsunuz. Keşke benim de sizlere katkım olsaydı” dediği zaman hakikaten biz de yaptığımız hatadan dolayı mahcup olduk, veda ederek ayrıldık.
Tahmin ediyorum ki meslek dersi öğretmeni, Çağlar beyi uyarmış. Bizim ne şartlar altında okuduğumuzu, bozkırları yeşilliğe ve verimli hale çevirdiğimizi, vatan, millet, bayrak, Cumhuriyet ve Atatürk aşkımızı anlatmış olduğu kanısına vardık.
Sevgili okurlar; bu olayı yıllar sonra niçin anlatıyorsun, yazıyorsun diyeceksiniz. Haklısınız, bundan 68 sene sonra bu anıyı nerden hatırladın diyeceksiniz.
Olay şu; Geçenlerde İbrahim’den bir telefon geldi. Bilmiyorum telefon numaramı nereden buldu. Yıllar sonra aklına geldi aradı. İbrahim Antalya’da ikamet ediyor. Birbirimizi unuttuğumuzu sanıyordum. Aklına gelmiş, Aksu Köy Enstitüsüne gitmiş. Tabii ki Köy Enstitüsü’nün yerinde yeller esiyor amma eserler ve anılar yerinde ve belleğimizde duruyor.
Arkadaşım İbrahim, okulda gezer ve hatıralarımız, çam sahası ile yaptığımız binaları ve diğer yerleri gezerken elinde bastonla gezen birini daha görüyor. Herhalde eski arkadaşlardandır diyerek yanına yaklaşıyor, konuşurken Çağlar Öğretmen olduğunu öğreniyor. İbrahim, Çağlar hocaya bu okula ait bir anınız var mı dediği zaman, Çağlar bey “Ben bu okula yeni gelmiştim. İki öğrenciye eski Bakan ve Genel Müdür hakkında yakışıksız söz söyledim ve onları kırdım. Ama onlar öğretmen olarak okuldan ayrılırken bana çok güzel bir ders verdiler, o hatırayı unutamıyorum” der. İbrahim; “Hocam o çocukları görsen hatırlar mısın” dediği zaman, “Onları çok kısa bir zaman gördüm, tanıyamam ama hiç unutamıyorum” der.
İbrahim; “Hocam, sizin bilmeyerek hakaret ettiğiniz öğrencilerin biri benim, diğeri de Muğlalı Cafer Mete idi” der. İbrahim ile uzun uzun sohbet ederler ve beni sorar. “Hocam, arkadaşımı o günden sonra bir daha göremedim” diye cevaplar. Hoca İbrahim’e; “Görürsen üzüntülerimi ilet, ama ben de arkadaşını görmek, sohbet edip kendimi affettirmek isterim” diye devam ederken şöyle söyler; “Veda ederken öğretmenler lokalinde beni es geçip refüze etmeniz ama arkasından bana gelerek vedalaşmanız, hoşça kalın öğretmenim demenizi hayatta hiç unutmadım, hayatta bir şamar yemiş gibi daima aklımda kalmıştır. Ben, Aksu Köy Enstitüsü’nde sizden sonra iki yıl öğretmenlik yaptım. Neymiş sizin çalışkanlığınız, üretkenliğiniz, araştırma ve soruşturmanız, bizzat yaparak öğrenmeniz, terbiyeniz, eğitiminiz, haksızlığa karşı demokratik tavrınız, hakikaten siz karanlık sokağı aydınlık sokak yapmış, Türk örf, adet ve ananelerini, yardımlaşmayı, arkadaşlığı yaşamış öğrenmiş gençlersiniz. Sizleri bize çok yanlış tanıtmışlar. Bu okullar kapandı ve kapanmasında bilmeyerek bizim de payımız oldu. Şahsen çok pişmanım ama son pişmanlık fayda etmiyor. Hakikaten Türkiye ve Türk ulusu, Köy Enstitülerinin kapanması ile çok şey kaybetti” demiş arkadaşıma.
Sevgili Öğretmenim, sizin bu sözleri yıllar sonra samimi olarak söylediğinize inanıyorum. Bu duruma sebep olanlar utansın.
Sağlık ve mutluluklar dilerim Çağlar Öğretmenim. (01.04.2017)
-
28.10.2022 Antalya- Aksu Köy Enstitüsü Öğretmeni HAMDİ ESMER
-
21.10.2022 Mutfak, pazar, market yanıyor
-
16.11.2019 NE OLUYOR BİZE?
-
30.10.2019 Yangın gibi bir şey
-
29.10.2019 Bu bizimdir. Bizden alsınlar.
-
23.10.2019 Enflasyonun 9.26’ya düşüşüne inanamıyorum!..
-
17.09.2019 Bu şiddet ve öfkeye dur diyelim
-
05.12.2018 YARINLAR ÇOCUKLARIMIZDIR
-
30.11.2018 Öğretmenlik Mesleği
-
09.11.2018 CEP DELİNDİ; Çarşıda, Pazarda, Mutfakta Yangın var
-
27.04.2018 Öğretmeni ‘puan peşinde’ koşturmayalım
-
18.04.2018 Üretici, devlet desteği bekliyor
-
16.04.2018 Köy Enstitülerini yeniden açalım
-
06.04.2018 Geçmişi bilmeden konuşma!
-
23.02.2018 Cumhuriyet ve devrimlerin coşkusu …
-
19.01.2018 ‘Bir Yastıkta Bir Ömür’ Projesi ve Türk Kadını …
-
27.09.2017 ‘Eğitim sistemi’ üzerine …
-
01.08.2017 Bozkırları yeşillendirelim!
-
23.06.2017 ‘Toprak Ana’ bize küstü mü?
-
29.05.2017 Milas’ta ilk Halk Tiyatrosu!
-
19.05.2017 Atatürk’e hakaret edenler asla affedilemez!
-
05.05.2017 Okulum, Köy Enstitüleri 77 Yaşında!
-
21.04.2017 Köy Enstitüleri’nde Okuma Alışkanlığı
-
07.04.2017 Öğretmen Okulları’nın Kuruluş Günü
-
18.03.2017 18 Mart Çanakkale Zaferi
-
13.03.2017 Okumak!
-
11.03.2017 Atamıza dil uzatmayın!
-
08.03.2017 Konuşma adabı
-
13.02.2017 ‘Sokak Adabı’
-
11.02.2017 Selamlaşma
-
04.02.2017 Tonguç - Demokrasi – Pranga
-
01.02.2017 Günlük hayatta ‘Teşekkür’ün, ‘Nezaket’in önemi …
-
18.01.2017 Eğitim Politikamız ve PISA
-
09.01.2017 Yüreğim yanıyor, ciğerim parçalanıyor
-
03.01.2017 Eğitim
-
15.12.2016 Bu çocukları, Atatürk ve Cumhuriyet yakmadı!
-
03.12.2016 “Öğretmenler Günümüz kutlu olsun”*
-
01.12.2016 Öğretmenler Günü
-
20.10.2016 Bir ülkenin kalkınması eğitimle olur
-
08.10.2016 ‘Çevre’ye, insanlığa saygılı olalım!
-
07.10.2016 Eğitim sistemimiz ve problemleri
-
06.10.2016 250 öğrenciye 55 derslikli okul, 1250 öğrenciye konteynır ...
-
26.09.2016 Ne oluyor bize, nedir bu güvensizlik!
-
19.09.2016 İlköğretim Haftası; ülkeme, öğretmenlere ve öğrencilerimize hayırlı ve uğurlu olsun ...
-
10.09.2016 Zararlı akımlardan kurtulmak için, ‘Köy Enstitüleri’ni yeniden açalım ...
-
03.09.2016 Bu kadar da nankörlük olur mu!
-
18.08.2016 Toplum kalkınmasında gönüllülük esastır
-
16.08.2016 Öğretmen, halkla iç içe olmalıdır
-
13.08.2016 “İmam Efendi” – Cemaatçılar ve İtirafçılar
-
12.07.2016 Promosyon hikayesi
-
09.07.2016 Gelin bu vatanda kardeşçe birlikte yaşayalım ...
-
15.04.2016 Cafer METE / Emekli Halk Eğitimi Merkezi Müdürü
-
13.04.2016 Söz biter, Yazı kalır
-
31.03.2016 Öğretmen ve Öğretmen Okulları
Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, pornografik, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.