M. Cafer Mete

Cafer METE / Emekli Halk Eğitimi Merkezi Müdürü

Sevgili halkım; atalarımız, dostlarımız ne güzel söylemişler: “Söz biter, Yazı kalır” diyerek. Hakikaten çok güzel bir atasözü. Konuştuğumuz sözleri, bahsi bir gün gelir unuturuz, ama yazıya döktüğümüz konular, bahisler, konuşmalar belge olarak ilerideki nesillere aktarılır.

1948 yılından bu yana, halkın arasında iç içe yaşadım. Tabii ki sizler de yaşadınız. Ne güzel manileri, deyimleri, atasözlerini, masalları çeşitli şivelerle konuşmalarını dinledim. Hele, Bodrum Dereköy’den genç bir aşıktan dinlediğim atışma ve yakıştırmaları, halkımın söyleyiş şeklini keşke kaleme alsaydım, Çomakdağ Kızılağaç Köyü halkının bir duvar dibinde çovaşlarken konuşmalarını not edebilseydim diye kendi kendime hayıflanırım.

Not alabildiğim, hatırladığım konuları, yaşayış şeklimi, hayatta çektiğim ıstırap ve sıkıntıları, zorluklar çekerek hayata hazırlandığım konuları bir yazı dizisinde toplamak istedim ve yaptım da. İnsanoğlunun yapamayacağı, elinden kaçan olmadığı, arzu ettikten sonra her işi başaracağını ortaya çıkardım. Acizane ve haddim olmayarak ortaya kendiliğinden bir eser meydana geldi. Esere ben önce “Keçi, Koyun, Sığır Çobanı ve Köy Enstitüleri” adını koymuştum. Gazeteci arkadaşım sayın Coşkun Efendioğlu ile kitabın ismini uzun bulduk ve “Köy Çocuğu ve Köy Enstitüleri” ismini uygun gördük. Sayın Belediye Başkanımız da sağolsun, bu eserimin Belediye Kültür Yayınları arasında basılmasını uygun buldu ve böylece kitabım halkımızın istifadesine sunuldu.

Kitabımın bu kadar tutulacağını ve beğeni kazanacağını tahmin etmiyordum. Fakat gelen sözlü, yazılı ve telefon mesajları, gıyabımdaki konuşmaları duyuyorum. Okuyan bütün okurlarıma candan teşekkür ediyorum, sağ olun, var olun.

Ancak, bir telefon ve bir mektup beni daha çok mutlu etti. Bir yakınım ve dostumun oğlu olan ve halen Gazi Üniversitesi Kimya Mühendisliği Bölümü’nde Prof. Dr. Nail Yaşlıyerli’nin telefonu ile Köyceğiz’de emekli öğretmen Günnur Karaağaç, Ertuğrul Baylan, sınıf arkadaşım, meslektaşım Suphi Tuncer’in kitabım hakkındaki görüşlerini belirtirken, “söz biter, yazı kalır” ifadelerinin büyük anlam taşıdığından, yazımın başlığını bu söz ile süsledim.

Sevgili öğretmen arkadaşlarım, kitabımdan esinlenerek, sizlere daha önce teklif ettiğim “Gelin bir iz bırakalım, Milas Eğitim tarihini yazalım” diyerek üç defa ÖNDER gazetesinde çağrıda bulundum, maalesef hiçbir arkadaşımdan ses çıkmadı.

Sevgili meslektaşlarım: Siz geçmişi unutabilirsiniz ama bir gün gelir söz biter siz de unutulursunuz, geçmişimizi yazıya dökersek torunlarımız: İşte benim dedem buymuş derler.

Geçenlerde, çok eskiden amir-memur ilişkimiz olan bir amirimle ve arkadaşlarımla birlikte olma imkanını yakaladım. Konuşma esnasında bir arkadaşım çok eski yıllarda Milas’ın Söğütçük köyünde görev yaptığını, Milas’a yaya gelip gittiğini ifade ederek, Cafer bey siz kırk yılı aşkın Milas’tasınız, Marmaris Eğitim tarihini yazmışlar okudum, siz de Marmarisli olduğunuz için size de yer verilmiş. Ayrıca Köyceğiz’de eğitimin dünü ve bugünü adlı eserde de size, orada 7 yıl görev yaptığınız ve çalışmalarınızla iz bırakmışsınız, onun için geniş yer verdiklerini gördüm. Arkadaşım, meslektaşım olarak gurur duydum, ancak Milaslı olarak sizler neden Milas eğitim tarihini yazmadınız diye kendi kendime soruyorum dedi.

Ben de, bu konuyu merak ediyorum, gelin arkadaşlar bir iz de biz bırakalım, kitabım hakkında takdirlerini belirten okuyucuların dediği gibi söz biter, yazı kalır. Atasözünü gerçekleştirelim. Bu konu bir kişinin tekelinde olmasın, hep beraber birlik olalım, iki veya üç arkadaş seçelim bilgileri toplasınlar, bizler de yardımcı olalım, değerlendirelim ve Milas’a yakışan, Milas eğitim tarihini yazalım.

Ben, bu konuda epey bilgi ve belge topladım, elimdeki dökümanları her zaman bilginize sunmaya hazırım, yeter ki sizlerden bir hamle, bir atak gelsin.

Milas’ta üç öğretmen sendikası var, başkan ve yönetim kurulu üyelerine sesleniyorum: Öğretmenlik mesleği tanrı mesleğidir.

Sendikaların öncülük etmesini arzu ediyorum.

Sevgili öğretmen arkadaşlarım, geçmişini unutan geleceğini bilemez. Bizler hiçbir zaman kimsenin himayesinde, emrinde, siyasi görüşünde değil, halkımızın ve yurdumuzun refahı yolunda milletimizin emrindeyiz. Halkımın kalkınması yolunda ilerleyelim.

Bizim görevimiz, öğrenci ve halkımızı, cumhuriyet, Atatürk ilkeleri doğrultusunda çalışmaktır. Bizim işimiz siyaset değil, eğitim ve öğretimdir. Bırakın siyaseti siyasiler yapsın. Bizler öğrencimiz ve halkımızın öğrenmesi, kalkınması, medeni dünyayı yakalaması, dünyada gelişen teknolojiyi yakalamaktır. Öğretmenlik mesleğini dejenere etmeyelim, okula politika sokmayalım.

Değerli arkadaşlarım, eski bir Türkiye Öğretmenleri Milli Federasyonu Derneği, Türkiye Öğretmenleri Sendikası Köyceğiz Şubesi’nin kurucu üyesi ve Köyceğiz Öğretmenleri Derneği’nin 7 yıl başkanlığını yapan bir arkadaşınız olarak: Öğretmenlik mesleği ile ilgili konularda, öğretmenlerin özlük hakları, eğitim ve öğretimin çağa ayak uydurması ile ilgili konularda sendikalarımız uğraş versinler.

Sevgili meslektaşlarım, politikacılar, ağalar, şıhlar, şeyhler kişileri ve sivil toplum örgütlerini basamak yaparak yükselir, merdiveni çıkıp emellerine kavuşunca arkada kalanları unuturlar, tanımazlar bile. Bizler böylelerini gördük ve gayelerini bildiğim için kimsenin de kulu olmadığımızdan birçok zorluklar çektik ve defalarca sürgün edildik. Bana bir gün bir politikacı neden bizim yolumuzda değilsin dedi. Ben de kendisine; ben öğretmenim, sizin öğretmeniniz değil devletin öğretmeniyim demiştim. Tabii ki sürgünü de yedim.

Değerli öğretmen arkadaşlarım: 17 Nisan 1940 Köy Enstitülerinin kuruluş tarihi. 2016 yılında 17 Nisan Pazar’a denk geliyor. Yeni Kuşak Köy Enstitülüler Derneği Milas Şubesi, kuruluş yılı dolayısıyla bir anma toplantısı tertip edecektir.

16 Mart Öğretmen Okullarının kuruluş yıldönümünü anma gününü de beraber kutlayalım.

Ben, arkadaşlarımı 17 Nisan günü Atapark’ta bekliyorum. Saygı ve sevgiler.