M. Cafer Mete

Ben bir Sosyolog, Toplumbilimci, İktisatçı, Ekonomist, Psikiyatrist değilim. Eğitimbilimciyim. Amma toplumsal bir şiddet, dehşet ve anarşi var. Bu anarşi ve şiddet her ülkede oluyor. Amma, bizde olduğu kadar olduğunu tahmin etmiyorum.

Bir insan yolda yürürken haraç isteyen, vermeyince bira alıver diyen (dilenicilik yapan), param yok deyince öldüren bir ülke olduk.

Bir evlat babasını öldürür mü?

Bir evlat anasının katili olur mu?

Bir insan eşini hiç yoktan keyif için öldürür mü?

Bir insan öz ablasını bıçak ile delik deşik eder mi; nişanlısını, sevgilisini yan baktın diye öldürür mü?

İnsan olan kişi, yaşlı bir vatandaşı gasp eder mi; tehdit eder mi; soyar mı; döver mi?

Bir insan, 50 veya 100 TL için yalan söyler mi; soygun yapar mı?

Acaba ar, namus kaldı mı?

Irza geçmek, kadın ticareti yapmak, erkekliğe yakışır mı?

İftira atmak, arkadaşını, dostunu kötülemek, müslümanım diyen bir toplumun fertlerine yakışır mı? Var mı böyle bir şey?

Haram yemek var mı? Hele bizim gibi dini bütün, namaz niyazında olan bir ülkede haram yemek, başkasının hakkına el sürmek, yetim hakkı yemek bize yakışmaz.

Şahısların, devletin malına zarar vermek doğru mu? İsraf haram değil mi?

Yalan söylemek, insanların inançlarını sömürmek, kendilerini acındırmak, arkadaşı ya da başkaları hakkında yalan söyleyerek, iftira atarak zarara uğratmak, yuvasını dağıtmak, insanlığa yakışır mı?

Ne oldu bize sevgili halkım? Biz ne idik, ne olduk? Biz, haram nedir, zarar nedir biliriz; bunları hiç sevmeyiz. Amma şimdi bunları da görüyoruz. Ve sever olduk.

Sevgili büyüklerimiz, Sosyologlar, Toplumbilimciler, lütfen bunları sosyal, kültürel, ekonomik yönden inceleyin, inceletin, sonra da problemlerin çözümüne geçelim.

Bakınız, her gün kadın dövülüyor, bıçaklanıyor, öldürülüyor, tecavüze uğruyor. Amma, toplumumuz duyarsız olmuş, normal gibi geliyor.

Ben kadından sorumlu Sayın Bakanımızdan istirham ediyorum; artık kadın cinayetlerine, soygunculuğa, anarşiye, şiddete dur diyelim, kadına ikinci sınıf vatandaş muamelesi yapmayalım.

Sayın Bakanım, lütfen tekrar rica ediyorum. Bir kanun tasarısı hazırlayın. Meclis açılıyor, hemen ivedilikle çıkarın kanunu.

Bana göre; bu olaylar da hep ekonomik ve sosyal durumlardan oluyor.

Ülkemizde hayat şartları ağırlaşmıştır. Asgari ücretle geçinmek hayal olmuştur. İşsizliği önlemek, işçinin, memurun, emeklinin durumu iyi değildir. En ucuz ev kirası 1500 TL olmuştur.

Buna rağmen umudumu yitirmedim. Güzel ülkemin, güzel insanlarının, devletimizin bu durumların da hakkından geleceği ümidi ile sevgiler ve saygılar.