Özçelik ARAL

"EVİNİN ÖNÜNDE DAVUL ÇALINMAK"

 

Bu deyimi ilk duyduğumda garipsemiş ve yadırgamıştım.

 

1950-57 arasındaki seçimler

Dayım Milas eski Belediye Reisi Sadık Sağıroğlu ve benim politika hocam, daha sonra milletvekili olan Hasan Fehmi İlter’den dinlemiştim.

1950’de yapılan genel seçimle Türkiye’de iktidar değişmiş, CHP iktidardan ayrılırken, yerine DP gelmişti. 14 Mayıs 1950’de yapılan genel seçimleri DP kazanınca, DP’li militanlar, Milas’ta CHP ileri gelenleri olan Dr. Sezai Çomo, Sadık Sağıroğlu, Ahmet Sarayköylü gibi CHP’lilerin evinin önünde davul çalarak, oynamışlar ve gösteri yapmışlardı.

Militanlar sevinç içerisinde, DP’li Turhan Akarca ve Uğur Terzioğlu’nu omuzlarına alarak, cadde boyunca yürüyüş yapmışlardı.

Bu yürüyüşleri ve gösterileri evinin penceresinden izleyen Dr. Sezai Çomo çok üzülmüştü.

O yıllarda Milas’ta doktor sayısı çok azdı. Yürüyüş yapan, gösteriye katılan DP militanları, yorgunluk ve terleme sonucu hasta olmuşlar, Dr. Sezai Bey’e tedavi için başvurmuşlardı. Sezai Çomo, militanları tanıdığı halde, hiç sesini çıkarmamış, ilaçlarını yazmıştı. Militanlar ayrılırken Dr.’a teşekkür etmişler; o zaman da Dr. Sezai Çomo, ‘bir daha sırtınızda adam taşımayın’ diye serzenişte bulunmuştu. Anlayana..

Bu olaylar 1950-57 arasında yapılan 6 genel ve yerel seçimlerde hep aynen devam etmiştir.

Ben bunları ilk duyduğumda çok garipsedim ve üzüldüm.

 

1973 Yerel Seçimleri

Ekim 1973 genel seçimleri yapıldı. 1950’den beri ilk defa Milas merkezde CHP birinci parti olarak çıktı. Karşımızdaki Adalet Partisi + Demokratik Parti’nin oy toplamından 200 oy fazla almıştık.

Bu farklar, Aralık 1973’de yapılacak yerel seçimlerini kazanacağımızın belirtisiydi.

Yerel seçim günü erkenden gelip partinin kapsını açtım; bu, 31 yıl sürecek nöbetimin ilk göreviydi.

Daha sonra ilçe başkanımız Hasan Fehmi İlter, Belediye Başkanı ve Belediye Meclisi adaylarımız, İl Genel Meclisi adayları, İlçe Yönetim Kurulu üyeleri, hep beraber toplandık.

İlçe Başkanımız Hasan Fehmi İlter, 1960 öncesi Demokrat Parti’nin davul çaldırması olayından bahsederek, bizim partimize bunun yakışmayacağını, arkadaşlarımızın bu yola başvurmalarını istemediğini, özellikle belirtti.

Akşam saat beşe doğru, parti binamız o zaman Cumhuriyet Caddesi’nde Bilgin İş Merkezi’nin karşısındaki ikinci katta idi. Partinin önünde gittikçe kalabalıklaşma başladı.

İlk sandıkların açılması ile, beklediğimiz gibi öne geçtik, durumu parti ses düzeni ile partililere duyurmaya başladık.

Heyecan gittikçe arttı. Binanın önünde 500’ü aşkın bir kalabalık oluştu. O seçimlerde 2660 oy aldığımıza göre, çok kalabalıktı. Partililer sevinç içerisinde alkışlamaya başladılar.

O zaman televizyon yoktu, iletişim aracı olarak radyo ve telefon vardı.

1969 seçimlerinde Muğla’nın 9 kazası içinde sadece Yatağan ilçesinde CHP kazanabilmişti.

Telefonla, CHP İl Başkanlığı ile devamlı temas halindeydik. Muğla Merkez, Yatağan, Ula ve Milas Belediye Başkanlıklarını CHP kazanırken, diğer 5 ilçede DP başarılı oldu.

İstanbul, Ankara ve İzmir’in de kazanıldığının duyurulmasından sonra, heyecan son doruğuna ulaştı.

O anda partinin önünde bir davul ve zurna sesi duyuldu. İlçe Başkanımız tekrar, sakin olunmasını ve kimsenin rahatsız edilmesine gerek olmadığını, ses düzeni aracılığıyla duyurdu.

Gece saat 11:00’e kadar süren davul ve zurna sona erdirildi, herkes dinlenmeye çekildi.

 

Seçimin ertesi günü

Gece ayrılırken, ilçe başkanımız, yarın sabah belediye ilan bürosundan bir teşekkür bildirisi yayınlanmasını istedi.

Akşamın yorgunluğu ile saat 10:00’da parti binasına geldim. Her taraf doluydu. Daktiloyu önüme alarak, bildiriyi kaleme aldım.

Partimizin o zaman bir odacısı vardı. Adı aslında Süleyman Öz’dü, fakat herkes O’nu ayakkabı boyacısı ve milli piyango bileti satan Yaşar diye tanırlardı.

Yaşar ağabeye, bildiriyi verdim. Yanında cebimden 10 lirayı da uzattım. ‘Bu bildiriyi alıp, Milas Belediye binasına giderek, belediye baş katibinin kapısını çalarak, bildiriyi verip, parasını ödeyerek, ilan yaptırıp geri geleceksin’ diye tembih ettim.

Odacı Yaşar bildiriyi aldı, gitti. Aradan yirmi dakika geçtiği halde dönmedi. Parti binası ile belediyenin arası üç dakikalık yoldu.

Aradan yarım saat geçtikten sonra döndü. Bu arada sıkça teşekkür bildirimiz ilan ediliyordu.

Kendisine merakla sordum, ‘neden geç kaldın?’ dedim. Anlatmaya başladı. “Belediyeye gittim, başkatibin kapısını çaldım, içeri girdim. Bildiriyi uzattım. Baş katip bana ‘hoş geldiniz Yaşar Efendi’ dedi. Bu ilanın yayınlanmasını istediğimizi söyledim. Parasını ödeyeceğimizi belirttim. Baş katip zile basarak odacıyı çağırdı. ‘Yaşar Efendi, ilanı hemen yaptıracağım, sen bir kahvemizi iç’ dedi. Parayı uzattım, ‘parasız ilan ederiz’ dedi. Teşekkür edip, oradan ayrıldım. Alt kata indiğimde, bir zabıta memuru beni gördü, ‘hoş geldiniz Yaşar Bey’ dedi. Beni çay içmeye davet etti. Kahveden sonra, çayı da belediyede içtim. Ondan geç kaldım” diyerek, sözünü bitirirken, “iktidar olmak, seçim kazanmak ne güzel şeymiş. Bu kişiler her gün önümden geçer, bana selam vermezlerdi. Seçimi kazanınca Efendi de, Bey de olduk” diyerek güldü. Hepimiz bu gülüşe katıldık.

Rahmetli Yaşar Ağabey’e daha sonra ‘sana belediyede bir görev verelim’ önerisini getirdiğimizde, kabul etmedi. ‘Partinin bayrağını kim asacak’ diye reddetti. Kendisini rahmetle anıyorum.

 

‘73’ten sonraki seçimler

1973’den sonra, onlarca genel ve yerel seçime katıldık. Çoğunu birinci parti olarak bitirirken, yerel seçimlerde uzun süre seçimleri kazandık.

Bize parti büyüklerimizin öğrettiği şekilde, kimsenin evinin önünde davul çaldırmadığımız gibi, bunu hayal bile etmedik..

1950’li yıllardaki olayları düşündüğümde, bu olaylarla ilgili o zamanki DP ilçe başkanı ve adaylarının davul çalınması için bir talimatlarının olmadığını düşünüyorum. Bu davul çaldırma ve oynama, o zamanki bazı fanatik, densiz partililerin işidir..