Raşit CENGİZ

Sevgili CHP’li dostlarım; Belediye başkan adaylarımızın ataması bitti gibi.

Bundan sonrası adaylara kalmış, onların performansı çok önemli.

Buraya kadar yaşanılanlar, her yerel seçim öncesi yaşanılan bilindik şeylerdi, geçti.

Bundan sonra, hatta seçimden sonra yaşanılacak olanlar da belli.

Sevinç, öfke, suçlama ……

Daha sonra;

Kaybedilen yerlerde sessizlik, kazanılan yerlerde iş, aş, hizmet talebi ve parasızlık.

Yetmezmiş gibi, bir de müfettiş incelemeleri.

Yeni bir şeymiş gibi dert yanıp sızlanmalar.

Ne bekliyoruz ki?

Genel seçimleri kazanmadan bu tablo değişmez, hiç değişmedi.

“Genelde iktidar olmanın yolu, yerel seçimleri kazanmaktan geçer” beylik lafına hiç inanmadım.

1989 yerel seçim zaferi bir sonraki genel seçimlerde bizi iktidar yaptı mı?

Kimse “iktidar ortağı yaptı” demesin.

Sağ bir parti ile koalisyon ortağı olmak, gardiyan ile geziye çıkmak gibidir,

Sol kesimin gazını almak, biriken sol umutları bitirmek demektir.

Yaşanılanlar bize bunu öğretti ama farklı düşünmeyi öğretemedi.

Haydi onu bir deneyelim.

İnsanoğlu sağcı doğar, çünkü eğitimsizdir, genetik ve içgüdülerin toplamıdır.

Eğitirsen solcu olur, bırakırsan sağcı kalır.

Solun çıkarı bireyin eğitilmesi, sağın çıkarı orijinal (!) kalmasındadır.

Sağ iktidar yanlısı bir bilim insanının (!) “ben cahilin ferasetine güvenirim” lafı bu demek değil mi?

Anketlerdeki eğitim seviyesi ile sağ oyların ters orantısı bunun kanıtı değil mi?

O nedenle solun işi zor, sağın işi kolaydır.

O zaman sol siyasetin işe, kendi kadrolarını ve giderek seçmenini eğiterek başlaması gerekmez mi?

Aklın yolu bunu gösteriyor.

Eğitmenin kolay, değiştirmenin zor olduğunu bilmeyen var mı?

Her yıl yaklaşık bir milyon işsiz, umutsuz yeni seçmen kitlesi, yol ayrımında size kulak kesilmişken, sağ söylemle yaşlı seçmen tavlama çabası niye?

Bu işe bugün başlansa, sonucunu almak için on beş sene gerekir, geç kalmıyor muyuz?

O zaman, sağ söylemlere yanaşıp, sağdan adam devşirmek için beyhude çaba ve zaman harcamak niye?

Söyleyeyim!

Yeni lafınız kalmadıysa başkalarını dinler, kendiniz yetiştirmediyseniz karpuzu başkasının tarlasından satın almak zorunda kalırsınız.

Yaşanılanlar ve (değiştirmez isek) yaşanacak olanlar bunlardır.

Aktif siyaset yapanlar bu kadar meşakkatli bir işe girmeyi ve kendine faydası olmayacak uzun bir süre sürdürmeyi akıllıca bulmuyor.

O nedenle, yapılanlar taklit ve tekrardan öteye geçmiyor.

Eşeğin ayağının topal olduğunu her siyasetçi görüyor ama “canım herkesi taşıdı, beni de son kez taşısın” demekten vazgeçip tedavi yolunu seçmiyor.

“Bugün erken, yarın da geç oldu” demekten vazgeçip 1 nisan 2019 günü başlayıp partide her şeyi değiştirmek zorundayız.

Sıfırdan başlayabilecek kadar inançlı insanlar bulmalıyız, kişisel ikbal peşinde olmayacak kadar tok.

Her şey yeniden konuşulmalı, “ama”sı “fakat”ı olmadan.

Umutlarımız olmalı değişme ve değiştirme üzerine.

İsyanımız olmalı haksızlığa, hukuksuzluğa, kuralsızlığa.

Çözümlerimiz olmalı ezilen halktan yana, sömürüsüz bir toplum için.

Kitabımız olmalı taraflı, davranışımız olmalı kurallı.

Sözümüz olmalı kısa, net, anlaşılır; açıklamaya ihtiyacı olmayan.

Yeni örgütler kurulmalı, işleyişleri ile bugün olanlarla taban tabana zıt.

Ve önce kadrolarımız aydınlanmalı, sonra üyelerimiz, umut ışığımızla en son da genç seçmenlerimiz.

Bakın o zaman ne kadar yaşanılır olacak dünyamız, iktidar olmasak da, oluncaya kadar bile yaşamımız.