Raşit CENGİZ

Bana göre de ... /Raşit CENGİZ

Bugünlerde, siyasi partilerde iç gündemin önemli konularından birini de, ihraç istemleri ve işlemleri oluşturmakta.

Kuşkusuz, her siyasi partinin tüzüğünde disiplin diye bir başlık vardır, içinde de iş ve işlemler yazılıdır. Koşulları da.

Yazılıdır ama, uygulanmaması beceriye bağlıdır.

Tercih edilen, uygulanmamasıdır.

Sanırım birden çok devletin elinde pek çok atom bombası vardır ama, bugüne kadar sadece biri, bir kez, sadece ikisini kullanmıştır.

“Şartlar oluştuğu halde neden kullanmıyorsun?” diye de kimse onları kınamamıştır.

Asıl olan, başka yol ve yöntemlerle sorunu çözebilmektir.

Disiplin işlemleri de bunun gibi potansiyel araçlardır.

Kullanıldıkça değil, var oldukça amaca katkı sağlayacaktır.

Peki, hiç mi kullanılmayacaktır?

Tabii ki, kullanılacaktır.

Siyasi partilerde temsil niteliği olanların, adi suçlarla suçlanmaları halinde disiplinde aklanmalarına kim hayır diyebilir.

Partide yönetsel görevi bulunanların yazılı görevlerini yapmamaları, anayasaları olan tüzüğe aykırı davranmaları veya hiç uymamaları durumunda yargılanmalarını kim alkışlamayabilir.

Gücün ve güçlünün yargılanması zor ama , o kadar da demokrasi adına övünç kaynağıdır.

Sorun olan, siyasi partilerde “üst”ün “ast”ı, güçlünün güçsüzü, yönetenin yönetileni fikirsel ve ilkesel etkinliklerinden dolayı disipline verip ihracını istemesidir.

Bu bir sorundur.

Çünkü; başka yolları denemeden disipline sevk, öfke alametidir.

Öfke siyasette zararlı, siyasiye haramdır.

Bu bir sorundur.

Çünkü; konuşmadan, konuşturmadan disipline sevk, cevap vermemek, belki verememek, ama kesinlikle yönetememektir.

Bu bir sorundur.

Çünkü; zorla topladıklarını, disipline vererek kolayca dağıtırken büyüyen siyasi parti, bugüne kadar görülmemiştir.

Belki de, ben görememişimdir.

(21.10.2016)