Raşit CENGİZ

Bana göre de ... / Raşit CENGİZ

Tek öğretmenli köy ilkokullarındaki öğretmen, aynı zamanda müdür yetkilidir.

Asıl işi olan öğretmenliğin yanında okulun müdürlüğünü de yapar.

Asaleten öğretmen, vekaleten müdür.

Gününde cevaplamadığı bir resmi yazı için kendisine sitem edilse de çok fazla eleştirilmez, bir yaptırımla karşılaşmaz.

Aynı öğretmen; okuma- yazma öğretemediği öğrencileri yüzünden, ya stajerliği kaldırılmaz ya da yeniden eğitime alınır.

Kendi vicdanı dahil herkes ondan asıl işini iyi yapmasını ister, bekler.

On yıllardır bu çift görevli yapı böyle kurulmuş, böyle gitmek zorundadır.

Bu, iki nedenle zorunludur.

Birincisi, aynı okulda ikinci bir öğretmen (kişi) yoktur.

İkincisi, tek öğretmenli okulda müdürlüğün, bir kişi görevlendirecek kadar önemi yoktur.

Devletin başka makamları için yapılan vekaleten görevlendirmeler için ise, genellikle görevin gerektirdiği koşullara sahip hazır personel yoktur. (O koşulların çoğu yazılı olmasa da.)

Özetle; vekaletin olması için,

Bir, kişi yoktur.

İki, yetişmiş kişi yoktur.

Üç, ikinci görevin, çok önemi yoktur.

Bu üç koşul var ise, vekaleten görevlendirmeye karşı çıkmanın anlamı yoktur.

“Partili Cumhurbaşkanı” söylemine bu açıdan baktığımızda şöyle bir durum ortaya çıkıyor.

Aynı kişi hem cumhurun, hem de partisinin başı olacak.

Aynı anda iki asil görev ve de sürekli.

Bu mümkün değil.

An itibariyle görevlerden biri fiilen vekalet olur.

İşe vekalet girince, millette mız çıkar.

Ya partililer isyan eder, ya cumhur.

Niye buna mecbur olalım?

“Kişi yok” desen, seksen milyonuz.

“Yetişmiş kişi yok” desen, iki yüze yakın üniversitemiz var diye övündük bunca yıl.

“Önemsiz”liği ne cumhur kabul eder, ne partili.

Vekalette kura da olmayacağına göre,

Bu tek kişilik tiyatroya “Hayır” diyerek, “mızrağa çuval giydirme” saçmalığına sürüklenmemeliyiz.

(27.02.2017)