Raşit CENGİZ

Bana göre de ... / Raşit CENGİZ

Önceki iki yazımda, tüm geçmiş seçimler sonrasında yapıldığı gibi, referandum sonrasında da hiçbir şey değişmemiş gibi, “CHP olarak 2019 seçimlerine hazırlanmalıyız” tavrının yanlış olacağını dile getirmiş, ileri sürdüğüm iki nedenden ikincisinin yapısal sorunlarımız olduğunu söylemiştim.

Bu sorunlara geçmeden önce belli saptamaları yapmalıyım.

Düşüncelerim yeni değil.

Son dört yıldır düşüncelerimi danışma kurulları dahil parti içi tüm iletişim ortamlarında dile getiriyorum.

Son bir yıldır gazetemdeki köşemde, yapısal sorunları (partimin adını kullanmadan) “olması veya olmaması gerekenler” düşünsel başlığı altında yazıyorum.

Partimin zarar görmemesi için azami çabayı gösterdim, gösteriyorum.

Hiçbir söylemimde kişi ve makam adı kullanmadım.

Kişisel mağduriyet ve sorunlarımı söz konusu yapmadım.

Tüm çabam, kişi arayışı değil, düzen arayışıdır.

Neden şimdi adını koyarak yazıyorum.

Meşru kanal olan danışma kurullarının yetkililer tarafından “danışmama” toplantısı, görüş sahibi partililer için de öfkeden arınma işlevi gördüğüne inanıyorum.

Danışma kurullarında söz hakkı olmayan sıradan parti üyelerinin karar alıcı ve uygulayıcıları etkileme olanaklarının olmadığını düşünüyorum.

Geri besleme yapamayan partimin, atıl kalacağından korkuyorum.

Tek kuralı “kuralsızlık” olan yeni ucube siyasal sistemde ayakta kalmanın, bugün tartışılarak kuracağımız yeni yapı ve yönetişim ile mümkün olduğuna, bunu kurmak için de en iyi zamanın bugün olduğuna inanıyorum.

Gelelim yapısal sorunlarımıza.

En büyük sorun ÖRGÜT.

Partimin örgütü yok.

Örgüt diye adlandırılan topluluk, sadece arkadaş grubu ya da bir kişinin arkadaşlarının grubu.

Bu örgüt, işlevsel değil şekilsel.

İş analizi ve işin kişiye tahsisi yapılmamış.

Bugün parti örgütünde görevli kaç kişi örgütteki kişisel görevlerini sayıp, ne kadarını neden yapamadığının özeleştirisini yapabilir.

Böyle olunca, kişisel performansı ölçme, dolayısı ile partinin işleyişini geliştirme olanağı da yok.

Örgüt tıkanmış, işleyiş kilitlenmiş.

Böyle olunca, örgütlerin örgütsel görev olarak yaptıkları tek iş, düğün ve cenaze törenlerine katılım.

Oysa; tüzükte iyi kötü yazılı olmayan tek görev bu.

Böyle bir örgüt yapısı ile seçim kazanmaya çalışmak, elli altı model arazi aracı ile ralli kazanmaya çalışmak gibi.

Yeni bir örgüt nasıl kurulur?

Siyasal etkinliklerin analizini yapar, kişisel görevler listesi hazırlarsınız.

Kişiye görev değil, göreve kişi ararsınız.

Bulduğunuzda eline görevlerini verir, belli aralıklarla denetlersiniz.

Yoksa, “siyaset gönül işidir” deyip, kişilerin gönülleri isterse, istedikleri kadar, istedikleri gibi çalışmalarını yeterli göremez, bunu gelenek haline getiremezsiniz.

Partimde en büyük sorun örgüt olmakla birlikte, ilk yapılacak iş de, delegeliktir.

Delege sistemi kaldırılmalı, örgütü, tüzüğün 7. Maddesinde sözü edilen aidatını ödeyen “aktif üyeler” kendi içlerinden seçmelidir.

Delege sisteminden vazgeçilemiyor ise, mahalle ve üst kurul seçimleri çarşaf, ilçe ve il kongre seçimleri blok listeler ile yapılmalıdır.

Böyle yapılmalıdır ki; partide siyaset yapmak, küçük bir azınlığın ayrıcalığı olarak kalmasın.

Böyle yapılmalıdır ki; dışarıdaki milyonlar, alınırken katılmadıkları kararların “tıpış tıpış” uygulayıcısı olmasın.

Böyle yapılmalıdır ki; kişiler, kişisel ikballerini, partisel ikballerimizin önüne koyamasın.

Daha iyi düşüncesi olan var ise yazsın, ben onu da tartışmaya, ikna olursam kabullenmeye de hazırım.

Ama, bugünkü gibi kalsın demek, emperyalist sistemin bize uygun gördüğü “müzmin muhalefet” rolünün gönüllü uygulayıcısı olmak, figüran rolü ile avunmak, yüzde birlik başarılar ile övünmek, arada bir de “yine olmadı” diye döğünmek demektir.

Başka sorunlar ve sorular, sonraki yazılara.

Hoşça kalın, düşünceyle kalın.

                                                                        (16.05.2017)