Fikret Çoban

Sartre; hatıraların, kimsenin elimizden alamayacağı tek mülkümüz olduğunu söyler.

“Ve bir yaşa gelince insan hatıralara sığınır. Hatıralarda insan isteğini, daha doğrusu arzu ettiğini bulur. Hatıralara sığınan insan secicidir, kötüyü tekrar yaşamak istemez. Ve bir yaşa gelince insan iki adımlık mesafeyi attığı her adımı, gördüğü her yeni şeyi, doya doya bakar ve anın keyfini çıkarır. Ben daha o yaşa gelmedim ama insanları iyi gözlemlerim, yaşlı insanlarla iyi dost olurum, onlarla kahve içer, kahvenin hikayesini dinlerim. Çok konuşurlar, ama sıkıldığım an bir mazeret uydurur kaçarım.

Benim sessiz görünmem 'kuytu köşelerde görünmem' şaşırtmasın sizi. Geleceğime dair sizin gibi benim de belirsizliklerim, korkularım var elbet. Sizin benden daha çok hayatı önemsiyor gibi görünmeniz beni görünmez kılmaz. Ne yalan söyleyeyim ben artık geleceğim konusunda gözü kara değil korkak olmak istiyorum. Korku nedir bilmeyen ben, korkudan korkuyorum artık. Önümü görememekten, belirsizliklerden, umutsuzluklardan, bunların asla yok edilemez olmasından belki sizden çok korkuyorum. Küçük e harfi gibi, bir köşeye sığınmış bir kedi gibiyim, kaçacak yer bulamıyorum bazen.

Onun içindir gözlerimdeki bu kederli bakışlar, bu korkular; ama bu beni size karşı kötü yapmaz, hem ben kötülük nedir bilmediğim için çok korkuyorum.

Toplumdaki yerimiz ; kaç kitap okuduğumuz nasıl resim yaptığımız, hangi muziği dinlediğimiz hangi müzik aletini çaldığımıza değil de; farklı görüşlerle hoşgörü gösterdiğimize, kaç dil bildiğimize; şiirleri sairleri neden çok sevdigimize degil de; hangi partiye, hangi kişiye, hangi güçe biat ettiğinize göre belirleniyorsa, şimdi ben korkmayıp da hamuda mı kalkayım... Benim hallerim bu dünyam bu ne yapayım şimdi.”

Madem Sartre ile başladık yine Sartre ile bitirelim.

''kendine baktığın zaman, baktığın senin sen olmadığını, aslinda bu senin zaten var olmadığını tasarlıyorsun. Evet aslında senin istediğin bu; bir hiç olmak ...''

Demlenmiş sözler

“Ne söylediğin değil de ne söylemediğin üzerinde konuşuyorlarsa orda senin yerin yoktur.” Kafka