Fikret Çoban

Hayata Dair / Fikret ÇOBAN

Hayat güzeldir aslında, bizi bize bıraksalar; acısıyla, tatlısıyla güzeldir.

Çünkü insan da olgunlaşır zamanla, sevinçler gibi acının da kendini olgunlaştıracağını bilir, Hayatı nasıl mutlu yaşarım diye düşünmeye başlar, hiç bir mutluluğun tek başına olmayacağının farkına varır.

İnsanın tek başına yaşamasının mümkün olmadığını görür.

İnsan biyolojik olmaktan çok sosyal yönüyle vardır, bunu düşünmeye başlar.

Ama insanı rahat bırakmazlar, kendisi olmasını istemezler, ip ellerindedir, ipi boyunlarına geçirmek isterler ki istedikleri zaman istedikleri yöne çeksinler.

Kim yapar bunu, hangi güç yapar.

Ahmet Hamdi Tanpınar, “Saatleri Ayarlama Enstitüsü” adlı romanında devleti bir enstitüye vatandaşları da saate benzetir.

Ensitünün başına kim geçerse saatlere o ayar verir, dolaysıyla bizim toplumuzda ayar verme işi iktidara ve onun nimetlerine sahip olmakla mümkündür.

Bu ayar verme işi ayarın kendisi bozuluncaya kadar sürer.

Yaşımızla bunun tecrübesi sabittir.

Efendim biz ayarla yolunu bulan bir toplumuz?

Ayar verme işi nerden başlayıp nereye kadar gidiyor, bu işten kim kazanıyor, bu ayar verme işi ne kadar dini, insani, vicdani biz de onu tartışıp duruyoruz işte.

İnsanların, derken toplumun farkına varmasıyla bu ayar vermenin önüne geçiliyor ama, bu sefer de atı alan Üsküdar’ı geçmiş oluyor.

Biz de nerde kaldı bu demokrasi, hukuk, adalet diye homurdanırken, Can Yücel imdadımıza yetişiyor:

Onu bilmeyecek ne var, “başka bahara” kaldı?

 

Demlenmiş sözler ...

Bazen bir insan karartır hayatı , bazen bir insan aydınlatır!

Arif Damar