Fikret Çoban

Hayata Dair / Fikret ÇOBAN

“Bir zamanlar

 gece yağmurlarının öptüğü gül yaprakları selamlardı beni.

 yağmurlar ağrılar gibi dindi.

 Bir eksik şarkı esip duruyor bahçelerde şimdi:

 Ölüm kibirlidir, aşk acemi.

 Güneşi hiç görmemiş çiçeklerin kokusu çağırır geceyi.

 Orada, uzak güneyde, bu kokuyla sarsılır karanlık ...

 yalnızların incinir yüreği:

 Ölüm kibirlidir ... Aşk acemi.

 Bir zamanlar gece yağmurları öperdi gülleri...’’

 Daha önceleri demiş miydim size benim ben olmadığım

 hallerim vardır, diye. Aha bak işte yine mor kındıralar solmuş,

 tarlalar sararmış, mayıs gülleri ha gitti ha gidecek.

Dukkuk kuşları ötmez olalı çok oldu, yörük göçüren kuşları dukkuklar göç etti. Kalk gidelim kalk gidelim dedi durdu ama kalkıp giden olmayınca kaybolup gittiler.

Ben çocukken hep bu dukkuklar nerde kaldı der dururdu ninem. Yörüktü,

Turluklarda doğup büyümüştü, ta Marçalı dağlarından ovalara göçüp gelmişler. Biz derdi ninem, dukkuk kuşunun öttüğü yere giderdik, anlardık konulacak yer burası, bize uygun yer burası. İşte baharla birlikte nisan ayının ortalarına doğru yerleşim yerlerinin yakınlarındaki çamların başından ötmeye başlarlar. Dukkuk, dukkuk, ne demek isterler kimbilir derdim nineme, kaç kez demişimdir kimbilir o anlatır, Dukkuklar yörük kuşudur, yörük göçürendir diye, masal gibi anlatır dururdu,

Bazen işleri, hayatı, hele günlük politikayı deliliğe vurmak lazım.

Kokuşmuş şeylerin kokusundan uzaklaşmak için şiire ve deliliğe sığınmak lazım.

Göğün saydam güzelliğine bakıp, mor kındıraların morluğuna bakıp; güzelden daha güzel, çirkinden daha çirkin ne vardır ki demek lazım.

Erasmus, Deliliğe Övgü adlı eserinde:

“Yaşamın özü öyledir ki, insan ona ne kadar delilik katarsa o denli özgür olur ve çok yaşar” der.

Eeee bu söze söz kesmez artık,

bu yazı burada  biter .

 

(* Sennur Sezer ‘den)

 

Demlenmiş sözler ...

Burada özgürlük yatar,

hiçbir zaman beylere

uşaklık etmemiştir o!

(Erasmus’un mezar taşındaki yazı)