Fikret Çoban

Hayata Dair / Fikret ÇOBAN

“kederliyim,

kanatları gurbette bir güvercin gibiyim,

senin yerineyim, sıkıntını yazmak kaldı bana

bugün paçalı bir güvercin gördüm

bilmem ki nesiyim o güvercinin

artık nereye uçsa göğü benim içimdir.

nereye konsa o güvercinin yerlisiyim

yeni bir gökyüzü kurulmuş şimdi diyorlar

milyon güvercin içinde eskisi kayıp Ankara

bizi ne zaman seveceksin eskisi gibi bir daha

çocuk Anadolu gibiydin, şarkı gibiydin öyle

ümidimiz gibiydin birlikte hiç büyümemeye

uzun bir iyilik gibiydin, bir Anakaraydın hepimize

seni unuta unuta büyümek bile hatırlamak gibiydi

durup durup insanları sanki kendilerinden çok

sevdiğimiz yılları hatırlamak gibiydi, yalnızca

insanları hatırlatacak hiçbir şey kalmadı son zamanlarda

insanları insanlarla hatırlamadıktan sonra

kasabaları güvercinlerle, trenleri turnalarla

ve anıları şehirlerle hatırlamadıktan sonra” *

 

Birlikte bir şansızlığı yaşamaktayız, umut biriktirirdik biz eskiden, bizi diri tutan bu gelecek düşleriydi, ütopyasız insan ancak bugünü yaşar, der dururduk.

Şimdi umut değil anı biriktiriyoruz, anılar insanın önünü kapatır ama yapacak bir şey de yok, hayaller bile kuru gelmeye başladı, oysa hayaller insanın önünü açar, apaydınlık olurdu yer gök o zamanlar.

O zamanlar dediysem de çok eski değil, daha neydi ki bizim gençliğimiz, yumruklarımızı yıldız yapıp uçurduğumuz, diz boyu karanlık içinde bile umutlarımızla aydınlanırdı yer ve gök.

İçimizde insan olmanın, sevmenin, paylaşmanın kıpırtıları artmıyor azalıyor, etrafımda, oturduğum mekanlarda, kalabalık sokaklarda iz sürüyorum, görüyorum değişeni ve değişmeyeni.

• (Haydar Ergülen- Gurbet Kuşları adlı şiirinden bir bölüm)

 

Demlenmiş Sözler ...

‘’Bilenler bilir bizi

bilmeyenlere selam olsun ‘’                                   Yunus Emre