Fikret Çoban

Hayata Dair / Fikret ÇOBAN

Hızla geçip giden yıllar!?

Yol mu ki yıl geçsin; aslında geçen biziz, yüzlerimiz.

Her insanın bir yolu, onu yönlendiren bir düşü var. Benim de var, yürüdüğüm yol, bastığım toprak sağlam ama yine de önümü göremiyorum bazen, sis kaplı her taraf!

“2017’de bu sis tabakası dağılsın ve yolum, billur bir ırmağın dibi gibi berraklaşsın istiyorum” diyerek dilekte bulunmuş ve yatmıştım.

2016’nın son günü 2017’ye geçişimizi bekleyememiştim ama içimde iyi duygular; halâ koruduğum, inatla koruduğum güzel insanlık düşlerim vardı.

“Bırak içinde seni kemirip duran seni bırak, bak nerelere varıyor gökyüzü, hangi zamanlar ve hangi sonsuzluğa” diyerek temennide bulunmuş ve yatmıştım.

Oysa yattığım saatlerde kötülük devredeymiş yine. Biz oturup çoluk çocuk muhabbet edip çerez, çekirdek yanında kim ne içerse içsin kime ne derken, çocuklar eğlensin diye tombala çekerken, geçmiş yılbaşılar nasılmış kim kimmiş, kiminleymiş diye merak edip kanal kanal gezerken, kötülük devredeymiş, planlamış, provasını yapmış, dipten tepeye kötülük bürünmüş ve kuşmuş insanların üstüne.

Biri yetmemiş, diğerini de öldürmüş öldürmüş.

Mermisi bitmiş tekrar takıp tekrar başlamış öldürmeye ...

Dünyada bir kendi kalsın, bir katil kalsın, bir kötülük kalsın iştemiş olmalı ki öldürmüş hep, öldürmüş,

Sahi kim bu sureti bize benzeyen insan!?

Ancak insan bu kadar katil olabilir, bir benzerini bu kadar çok öldürebilir.

Hani avcı ile aslanın hikayesi vardır, hangimiz daha vahşi diye. Avcı tam aslanı kıstırmış, aslanı öldürecek; aslan bakmış teslim olmaktan başka çara yok, avcının tuzağına düşmüş. Ama aslan sormuş: Madem beni öldüreceksin hadi söyle bakalım hangimiz daha vahşi? Avcı: Bunun da sözü mü olur, tabi ki sen, demiş. Seni görünce insanlar kaçar, insanları yersin sen.

Aslan,” ya siz ne yaparsınız insanları, öyle öldürüp öldürüp uluortalık yerde cesetlerini bırakırsınız. Ben karnımı doyurmak için yerim, sonra da gider yatar uyurum” demiş. Ya siz, savaşıp durursunuz, alanlar, meydanlar dolusu insanları öldürüp öldürüp bırakırsınız … Söyle bakalım kim daha vahşi!?”

Avcı, aldığı cevap karşısında şaşkınlık içindeyken aslan da afiyetle onu yemiş.

…

Din uğruna öldürmeler başlamışsa durum gerçekten kötüdür diyen Albert Camus’a katılmamak elde değil.

İnsan ürperiyor, terörün, şiddetin olağanlaşması, sıradanlaşması, günlük yaşamımızın bir parçası haline gelmesi, günlük hayatı etkilemesi; ama diğer taraftan insanların ölüp durması tam bir girdap, burdan çıkılmazsa, her gün oynayıp durduğumuz sayısalın, süper lotonun, at yarışlarının tutturulma şansından çok terörün bizi bulma olasılığı var. Kimse yarın ne olurun, bir daha böyle katlıamların, canlı bombaların patlamayacağının garantisini veremiyor. Hep aynı bildik lakırdılar devam edip duruyor.

Kötülüğü kabul etmemek lazım, her kötülüğü kabul ediş daha büyüklerini doğuruyor, diye yazan Ahmet Hamdi Tanpınar gibi düşünüyorum.

 

Demlenmiş sözler ...

Durun, durun !

Hayır durmayın,

bir şeyler yapın!

(Turgut Uyar )