İlkay Kumtepe

 

Dünya gündeminde yer eden olimpiyatlar sonuçlandı. Her ülkenin kendi başarısını/başarısızlığını değerlendirerek bir sonraki olimpiyatlara hazırlanma dönemi başlamış bulunuyor. Olimpiyatlar bir sonuçtur. O sonuca ulaşmada gösterilen gayret, izlenen yol etkilidir.

Kendi ülkemizin olimpiyat karnesine baktığımızda kırık notlarımız için neler yapacağımızı ülke olarak değerlendirmemiz gerekir. Sıralamada en altlarda oluşumuz bir yanda hiç altın madalya alamayışımız diğer yanda. Biz nerde yanlış yaptık?

Ağaç yaşken eğilir diyen büyüklerimizi dinlememiz gerekir. Sporda başarı tesadüf değildir. Düzenli, planlı ve disiplinli çalışma sonucu başarı elde edilir.

Olimpiyat karnemizi önümüze alıp değerlendirmemiz gerekir. Ne diyoruz çocuklara karne verdiğimizde; eksiklerini gör ve onları tamamlamak için çalış!

Olimpiyat sonuçlarına bakarak bu sürecin en başına, çocukluğumuza uzanmak istiyorum. Küçük yaşlardan itibaren ilgi ve yetenekleri doğrultusunda düzenli çalışmaya devam eden kişiler ve bunları destekleyen ülkeler başarıyı yakalıyor. Bizler eğitim sistemimizi soktuğumuz soru çözme çıkmazından kurtarmadan sorun çözemeyiz. Bizim sorunumuz; küçük yaştan itibaren yetenekleri keşfedip geliştirememek. Okullarda yetenekleri keşfedip geliştirme yerine köreltme politikaları uyguluyoruz. Ola ki bir çocuk herhangi bir spor dalında kendini geliştirmeye çalışıyor. Bunu okuluyla birlikte sürdürmesi çok zor. Zaten okulun ona bir desteği olmuyor. Eğer çocuk spora devam ediyorsa bu ailesinin gerçekten özverili desteği ile oluyor. Bir yerden sonra spor ile eğitim arasında seçim yapmak zorunda kalıyor.

Daha da basit olan bölümü anlatmak istiyorum. Biz okullarda çocukların spor yapmasına çok önem veriyoruz, bu nedenle de ilkokullarda haftada beş saate varan beden eğitimi ve oyun dersleri var savunmasını yapabiliriz. Ancak tam da bu noktada gerçekçi olmamız gerektiğini düşünüyorum. Bu derslerin içeriği gereği gibi dolduruluyor mu?

Beden eğitimi derslerinde çocuklar okul bahçelerine salınıyor ve kimisi bir top peşinde koşarken kimisi de öylece koşturup duruyor. Kışın soğuktan yazın sıcaktan uzun süre durulamayan okul bahçelerinde zaman öldürüyorlar. Çocukların serbest oyun saatleri önemlidir tabi ama bütün oyun saatlerinin serbest olması onlara hiçbir yarar sağlamaz.

Dersin programında belirlenen oyunları, etkinlikleri matematik dersinin kazanımları kadar önemseyerek çocukları çalıştıran kaç öğretmen var?

Beden eğitimi dersine çıkarmamayı ceza olarak uygulayan, beden eğitimi dersi yerine matematik dersi işleyen kaç öğretmen var?

Çocuğumun beden eğitimi dersini ihlal edip yerine nasıl matematik yaparsınız diye sorgulayan kaç veli var?

Beden eğitimi ve oyun derslerinin gereği gibi uygulanıp uygulanmadığını denetleyen kaç idareci var?

Matematik yerine oyun dersinde başarı gösterip oynamak isteyen çocuğu destekleyen, “işin gücün oyun” diyerek hor görmeyen öğretmen/idareci/veli/toplum var mı?

Biz karnemizi elimize aldık ve sürecin en başına gidip her şeye yeniden başlamak gerektiğini düşünüyoruz. Gerçekten ağaç yaşken eğilir.

Olimpiyatlarda mücadele eden tüm sporcularımıza saygıyla…