Hüseyin Açar

 

Önce, Kızım Buket’in bir paylaşımı ve onun üzerine yazdıklarını aktarmak istedim bugün sizlere …

Kızıma teşekkürlerle …

…

Ben Eylül …

Henüz tanımadım dünyayı, insanları, çocuk olmanın bile ne demek olduğunu bilmiyorum henüz.

Bedenime ve dünyaya yabancı.

Sokakta seksek oynamayı, bayramlarda şeker toplamayı, çikolata yemeyi severdim en çok..

Ben Leyla …

Bir vahşinin şehvetine takıldı özgürlüğüm. Bedenime değdi elleri, soğuktu, buz gibi ve ürkütücü o kadar kötü bakıyordu ki gözleri, soluması korkunçtu ...

Canım acıdı, kalbim acıdı, çocukluğum acıdı, hissettiniz mi?

İlk acıda cığlık attım daha çok acıttı, duydunuz mu?

Ruhumu, bedenimi, çocukluğumu, hayallerimi, hayatımı buz gibi toprağa bıraktılar.

Gerçekten üzüldünüz mü?

Şimdi bana bu acıyı yaşatanları yaşatacak mısınız benim yaşayamadığım dünyada..

Hepiniz çocuklarınızın gözlerine bakın bugün annem için, babam için, benim için ve yardım edin ölmeyelim artık, yardım edin, biz koruyamıyoruz küçücük bedenlerimizi, siz koruyun artık bizi..

Yukarıdaki cümleleri yazanı canı gönülden kutluyorum. İki masum çocuğumuzu alçakça canice katleden, kendilerine insan bile diyemeyeceğim vicdansızlara artık daha ne kadar sabredeceğiz, daha ne kadar sesimizi çıkarmadan bekleyeceğiz.

Daha çok Leylalar, daha çok Eylüller mi solsun!?

Yasa yapanlardan, yargıya karar verenlerden, ülkemizi yönetenlerden ses daha ne zaman çıkacak!?

Kaç masum çocuğumuzu kaybettik bilemiyorum ya da şiddete uğrayan kaç masum çocuğumuz daha oldu, bunu da bilemiyorum.

Beklemek de istemiyorum.

Çocuklarımızın acılarını yaşamak, duymak ve görmek de istemiyorum.

9 yaşındaki kız çocukların evlendirilmelerine karşıyım. Bu söylemleri yapanlara da karşıyım.Çocuğa, kıza, kadına şiddet gösterip mahkemelere çıkan, ancak kravat takıp iyi halden faydalananlara da karşıyım.Yaptığı, işlediği suçun cezasını en aza indirmek isteyen canilerin, tecavüzcülerin “beni tahrik etti” söylemlerine de karşıyım.Bu söylemleri mahkemelerde iyi hal olarak değerlendirenlere de karşıyım.

“Bir kereden bir şey olmaz” diyenlere “bir kere size de olsun” demek istiyorum da insanlığım böyle bir şeyler dememe mani oluyor.

Çocuklarımızı gençlerimizi evlatlarımızı yasalar korusun istiyorum.

Anneler Babalar kardeşler üzülmesin ağlamasın istiyorum.

Leylalara Eylüllere ve daha nice masumlara kirli ve karanlık eller değmesin istiyorum.

Çok şey mi istiyorum?

…

Toplumumuzun bu tarz, özellikle de çocuk istismarına karşı duyarsız olmadığını görmek beni son derece mutlu etti.

Son dönemlerde yurdumun insanlarına ne oldu böyle diyordum ...

Tamam, hayat şartları gerçekten zor ama biz insanlar da hayat şartlarından yılıp hepimizi herkesi ilgilendirecek ve etkileyecek toplumsal olaylardan korkmayalım.

Mücadeleden kaçmayı, pes etmeyi asla düşünmeyelim.

İnanıyorum ki bu ülkede adalet varsa, yasalar bu masumların canına kıyanlara karşı gereken en ağır cezayı verecektir.

Toplumsal olaylara karşı duyarlı olan herkese çok teşekkür ediyorum.

Özellikle de bana bu yazıyı yazmam için ilham veren kızım Buket’e teşekkür ediyorum.

Biliyorum ki güzel ülkemde hakkını hukukunu arayabilen nice gencimiz var.

Leylaların, Eylüllerin sesi olmaktan korkmayalım ....