Hüseyin Açar

Yaşadığımız Günler  - Hüseyin AÇAR

Gençler kendileri yazdılar kendileri oynadılar … 

28 - 29 Mayıs tarihlerinde Milas Belediyesi Şehir Tiyatrosu’nun Genç Oyuncularının sahneledikleri EGLAF adlı oyunla Milas Evlendirme ve Düğün Salonunda yine tiyatroyla buluştuk.

2 gün sahnelenen bu oyunda genç kardeşlerimiz tiyatro sevgilerini bizlere anlatmaya ve aktarmaya çalıştılar. Kendi adıma MİŞTİ’nin genç oyuncularını sahnede izlemekten keyif aldığımı söyleyebilirim.

Hayatın anlamsızlığına dikkat çekmek isteyen genç oyuncuların sahne performansı elbette profesyonel anlamda bu işi yapanların seviyesinde değildi ama onları da profesyonel bir gözle izlemek ve buna göre değerlendirmek de bana göre anlamsız olur.

Gençler heyecanlıydı ancak azimleri, oyucu olma istekleri, işlerini iyi yapabilme çabaları sanıyorum ki takdir edilecek ve alkışlanacak bir durumdur.

MİŞTİ’nin genç oyuncularından oyunda da rol alan Yankı Büyükkaraca hem oyunu yazmış hem yönetmiş hem de oyunun bir parçası olarak sahnede arkadaşlarıyla birlikte rol almıştı.

Kaan Ant Arıtepe, İbrahim Soyuer, Berkan Çan, Elif İlayda Aka, Mihrimah Kumas, Neslihan Eroğlu ve Rümeysa Sabız, EGLAF adlı oyunun diğer oyuncuları olarak sahnede ellerinden geleni yaptılar.

Tek perdelik bu oyunu izlerken bazı bölümlerde tebessüm ettik, bazı bölümlerde duygusala bağladık ve üzüldük. Hayatın ne kadar kısa ve anlamsızlıklarla dolu olduğunu anlatmaya çalışan bu genç kardeşlerimizi yüreklendirmek, onlara moral vererek yanlarında olduğumuzu, yaptıkları bu güzel çalışmada başarılı olduklarını sanıyorum ki alkışlarımızla gösterdik.

Tiyatro sahnesinde performans sergilemek oldukça zor bir iştir ve her kişinin yapabileceği bir iş de değildir.Bu anlamda emek, çaba, zaman ve sevgi isteyen tiyatroyu kendilerine şimdilik hobi, belki de gelecekte meslek olarak seçecek olan gençlerimizi gönülden kutluyorum.

Asla pes etmek yok, asla bıkkınlık yok, severek yapılan her işte mutlak başarıya ulaşılır.MİŞTİ’nin genç tiyatrocularını destelemek ve yüreklendirmek gerekir diye düşünüyorum.

Oyuna gelince, öncelikle Milas Evlendirme ve Düğün Salonunun tiyatro oyunlarını sergilemek ve oyunları izlemek için uygun bir yer olmadığını her oyun değerlendirmem sonrasında yapıyorum.

Genç kardeşlerimizin sahnede seslerini duyabilmek için büyük çaba içindeydik. Salonun akustiği sesler için yeterli olmadığı için maalesef birçok konuşmayı da net olarak anlayamadık. Elbette bunda, belirli yaş altında oyunları izlemeye getirilen çocuklarımızın da -gürültü anlamında- payı var.

Bir kez daha vurgulamakta yarar görüyorum; hani derler ki bir şeyi bin kez söylersen o olurmuş, benimki de işte o hesap, hep söyleyip duruyorum.Tiyatro izlemenin bir kültür olduğunu ve tiyatro oyunları için bir kültür merkezinin Milas için ihtiyaç olduğunu söylememde sanıyorum ki bir sakınca yoktur.

Bu arada, engelli vatandaşlarımızı da bu tür etkinliklerden mahrum bırakıyoruz diye düşünüyorum.

EGLAF’ı yazan, yöneten ve oynayan sevgili gençlerimizi bir kez daha kutluyorum.

Hayatınızdan sanat ve spor hiç eksik olmasın ...