Zeki Sarıhan

Zeki SARIHAN

Günaydınla açılır göğün yedi kapısı.

Kara bulutlar rahmet yağdırır.

Bütün zamanların yalvacı.

Havarisi sevginin.

Özgürlük anıtlarının mimarı.

Karanlık köylerde ışık.

Bilgesi meclislerin.

Sıcak bir gülücük gül yüzlü çocuklara.

Dalım Kız Balım Oğul’a

Kampüsleri okul yapan.

Terazisi adaletin.

Eşitlik dağıtan yargıç.

Onunla ısınır sınıflar,

Karatahtalarda kasımpatılar açar,

Dile gelir kitaplar,

Alın teri sevinir.

Emeği en yüce değer yapar.

İyilik tohumu eken rençper

Tonguç Babası’yla birlikte

Hasanoğlan’da.

Yabani fidanlara bereket aşılar.

Güneşli bahar günlerinde

Sevgi saçar gönül tarlalarına.

Hasadını kendi güzünde toplar.

Bir eli Özgür’ün elinde diğer eli Berfin’in

Birlikte oynar Ayşe ile Berivan.

Ana dillerinin sıcaklığı ile okşar saçlarını.

Türküleri bir ana öğretir bir de o.

Okulun duvarı yıkılır altında kalır

Çiçek diye sayıklar son nefesinde.

Tebeşirler öğrencilerin kokusunu çizer.

Onunla güler çocukların gözleri.

Yurdun hüzünlü ırmakları

O çizince coşkun akarlar.

Dağlar, ovalar onunla vatan olur.

Hint’ten, Çin’den, Afrika’dan

Bütün halklar doluşur sınıfın penceresine.

Sevgiden örülmüş bir çelenk takarlar

Gönüllerinden onun başına.

Dokuz köyden kovulmuş.

Heybesi bilimle dolu gezer.

Sabırdan yontulmuş heykel.

Geçmişi geleceğe ilmik ilmik bağlayan.

Sıdıka Avar Munzur Dağlarında.

Fatsa Dumlupınar Okulunda

Muvahhide Bayrıman.

Atıyla Zap Suyu’na giden müfettiş

Çalıkuşusu Zeyniler köyünün,

Taşa tutulan “kahpe” Muallime

Ateşe verilen Kayseri Alemdar Sineması’nda

TÖS’lü Güneş Öğretmen.

Mefkûreci Muallim.

Ülkücü Öğretmen.

Öğretmen…

 

(Kasım 2011)