Yılmaz Kaya Aylanç

Bizim geleneklerimiz içinde Ata’ya saygı çok önemlidir.

Ata ne derse önemli, ne yaparsa kıymetlidir. Kızdı mı kızılmaz, söylendi mi susulur dinlenir. Ata ile övünülür, gurur duyulur. Hayırla anılır. Bırakın arkasından konuşmayı, Ata’ya laf bile söylenmez.

Çünkü O Ata’dır. Tabii doğru örnek olanlar içindir bunlar. Bizim Atatürk’ümüz gibi.

Bugün Atalarımız aile kurmuşlar, esnaf olmuşlar, şirketler açmışlar, önemli bürokrat ve hatta devleti yöneten siyasiler olmuşlar. Ama sadece biri devlet kurmuş. O da Atatürk!

Tüm Atalarımızın sevapları ve günahları olmuştur. Doğruları ve yanlışları olabileceği gibi. Ama genellikle çoğu doğru ve sevap sahibidirler. Yaptıkları için onlara şükran borçluyuz.

Ama biri var ki hepimizin atası Atatürk. O’na çok şey borçlu olduğumuz gibi her insan gibi zaafları, günahları, yanlışları olabilir.

Peki bugün hangi konuda kendisini eleştirebiliriz ki?

Bir devlet kurmak ve bunu emperyal devletlere karşı yokluk içinde başarmak ne demek? Biraz düşünelim, hak yemeden, Ata’ya saygısızlık etmeden. Hiçbir vicdan sahibinin Atatürk için söyleyebilecek en küçük bir eleştirisi olamaz.

Ne yaptıysa ülkesi için yapmış bir kişi. Hiçbir şahsi çıkar düşünmemiş, gözetmemiş. Her şeyini ulusuna armağan etmiş. En önemlisi de özgürlüğümüzü, bağımsızlığımız ve bıraktığı saygın devleti.

Öyle ki yıllar süren savaşlar sonrası harap ve bitap düşmüş ülkede herkese yurttaş olma onurunu, seçme ve seçilme hakkını, erkek ve kadınların eşitliğini, cehaleti kıracak harf devrimi gibi temel insanlık, hak ve hürriyet devrimlerini de gerçekleştirmiş.

Tüm bunların yanında yokluk demeden, olanaksızlık demeden, kalkınma seferberliği başlatarak önce Osmanlı’dan miras kalan borçlar ve kapitülasyonlardan kalan yabancılara ait her şeyi millileştirerek devlete ve dolayısı ile halka mal etmiş.

Ardından şimdilerde ya yabancılara veya şirketlere yaptırılan (döviz gelir garantili) ya da yerli veya yabancılara satılan onlarca liman, madenler ve fabrika gibi üretime dayalı birçok yatırımı da gerçekleştirmiş. Bunun için ne Amerika’dan veya İngiltere’den borç ve ne İsrail’den tohum almadan başarmış bunları. Hem de on beş yıl içinde.

Yaptıklarından sonra da milletinden ne “özür” dilemiş ne de “Allah bizi affetsin” dememiştir. Çünkü milleti için kötü olabilecek hiçbir şey yapmamıştır.

Yine yaptıklarından sonra “biz bu işte ihanet ettik” diyecek kadar yanlış işlere de imza atmamıştır.

Yaptığı tüm işler milleti için hep doğru şeyler olmuş, milletin hayrına ve gelişmesine vesile olmuştur. 

Bugün Atamızın yaptıkları ve oluşturdukları üzerinde yükselen şeylere sahibiz. O’nun kurduğu devlette özgür vatandaşlar olarak yaşamaktayız. Kurduğu bu Cumhuriyet, devrimlerinin ışığında çağdaş bir ülke olabilmiştir. Cumhuriyetin ilk yıllarında yaptığı üretim hamleleri etkisi ile yıllardır sata sata bitiremediğimiz varlıklara sahip olduk.

Kurucumuz ve bizlere bağımsız bir vatan bir devlet bırakan, bu devleti dünyada saygın bir yerde konumlandıran, devrimleri ile milletine ışık tutan bu insana saygısızlık yapılabilir mi?

Arkasından ileri geri konuşulabilir mi?

Her fırsatda ve vesileler ile O’nu küçültmeye çalışmanın, yaptıklarını değersizleştirme çabaları göstermenin, kurduğu devletin nimetlerinden yararlanarak yapılıyor olması doğru mu?

Hak mı?

Hukuk mu?

O’na yapılan yanlışları, söylenen haksız sözleri,  mesnetsiz eleştirileri, kabul edilemez davranışları görmüyor, duymuyor, fark etmiyor değiliz.

Bunu yapanları inanın biz affetsek bile Allah affetmez.

O nedenle bizde bir laf vardır “Allah’tan korkmaz, kuldan utanmaz” derdi büyüklerimiz, Atalarımız.

İşte böylesine saygıyı hak eden bir insana, kurucumuza ve devletimizin Ata’sına bu laf edilir mi?

Kurduğu Cumhuriyete “çömez” denir mi?