Yılmaz Kaya Aylanç

Uzun zamandır yazmayı düşündüğüm ancak gündem nedeniyle bir türlü yazamadığım bir konuda bu kez sizlerle beraberim sevgili okuyucularım.

Bazen hepimizin başına gelir ve “nasıl olur” diye hayıflanırız. Ya da “nasıl olur ya” diye hayretimizi ifade ederiz. İşte öyle bir şey.

Bunlardan biri diye başlıyorum.

Fındık üreticisisiniz. Tüm yıl ürünleriniz için uğraştınız, diktiniz, budadınız, çapaladınız, ilaçladınız, gübrelediniz, topladınız. Çocuğunuz gibi baktınız ve hasat zamanı gelip de iyi bir paraya satınca yapacaklarınızı hayal ettiniz sıcak soba başında. O gün gelmeden sizleri ve hükümeti uyaran muhalefet, bu iktidarın fındık üreticisini, bazı şirketleri kollama pahasına ziyan ettirecek dedi. Sonunda hasatlar yapıldı, ürünler toplandı, gel gelelim devlet fiyat açıklamadı. Tüm yılı borçla geçiren üreticinin önemli kısmı, ürünlerini bulduğu fiyatlara tüccara ya da şirketlere sattı. Büyük zarar eden üretici, tepkisini çok geç de olsa kimi ürününü yollara döke döke, kimi fındıklarını balta ile kese kese dile getirdiler. Ancak onlar ve tüm üreticiler için çok geçti. Zarar geri getirilemezdi, tüm söylenenlere rağmen iktidarı dinledin ve kaybettin!

Çay üreticisisiniz. İktidarı yollarda karşılayıp birlikte horonlar çektiniz. Yüksek yargının da katıldığı çay toplama partileri düzenlediniz. Muhalefet, bu iktidar üreticiden yana değil derken dinlemediniz. Yine bir hasat yine bir hüsran ve yollara, denize dökülen bir yılın emeği. Yazık değil mi? İktidarı dinledin zarar ettin!

Pancar köylüsüydün. Sen eker biçer ürününü fabrikaya satar geçinir giderdin. Fabrika atığını alır hayvanlarına yedirirdin. Oğlunu fabrikaya çalışmaya gönderirdin. O da geçimini fabrikadan sağlar, evlenir çoluk çocuk yaşayıp giderdi. Bir gün iktidar, buraları satacağım dedi. Muhalefet satamazsın, bunlar Cumhuriyetin fabrikaları, onlar oraların, oradaki çiftçinin yurttaşın ekmek teknesi, olmaz dedi. Sen oyların ile fabrikalarını satan iktidarı ödüllendirdin. O da sözünü tutup senin her şeyin olan şeker pancarı fabrikalarını sattı. Muhalefet o kadar söylemesine rağmen sana kendini dinletemedi. Şimdi ürünün elde kaldı, fabrika almam dedi, hayvanın yemsiz, oğulların da işsiz. Oldu mu ya? Atamızın efendisi olan köylümüz. İktidarı dinledin yaşam kanalların kesildi!

Orman köylüm, çiftçim. Yapmayın etmeyin dedi muhalefet. Oy vererek ülkemize doğamıza zarar vermesini engelleyin bu iktidarın. HES (Hidro elektrik santrali) yaparak, güzelim akarsuları kurutarak toprağın ve doğal hayatın dengesini bozdular. Orman içlerinde taş ocağı açacakları için doğal yaşamı ve ormanları yok etmekteler. RES (Rüzgar enerji santralleri) yapmak için sınır tanımayan, doğaya saygısı olmayan işler yapmaktalar. Şimdi de JES (Jeotermal enerji santrali) yapmak için ne zeytin ne de başka dinledikleri bir doğallık var. Bunlar için bazı konularda ÇED rapor zorunluluğunu bile kaldırabildiler. Ne için? Her şeye rağmen para kazanmak için. Bedeli ne olursa olsun. Şimdi Hatice ninem, Ahmet amcam üzgün. Muhalefet ise çok söyledi, bunlara yetkiyi vermeyin, bunların doğaya da saygıları yok diye. İktidarı dinledin doğanı yok ettin!

Dar gelirli vatandaşlarım. Biliyorum derdiniz çok. Kıt kanaat da olsa bir uğraş ile geçinmek değilse de karnınız doyuyordu. Kimseye muhtaç olmadığınız gibi kimse önünde başınızı eğmiyor, kazandığınız para ile geçinmeye çalışıyordunuz. Sonra ne oldu ise köylümüze, sen üretme ben ithal ederim diyen iktidar sana işyeri açacağına, onurlu bir hayat sürdüreceğine sana hazineden para yardımı yaparak yaşamanı istedi. Sen de evet dedin, en azından bir kısmınız. Oysa  verilen bu para diğer vatandaşlarımızdan alınan paraydı, yani komşunuzun. Muhalefet doğrusunun bu olmadığını, çalışarak yaşamanın doğru olduğunu söylese de pek itibar görmedi. Sen oyların ile iktidarın doğru yolda olduğunu ima ederek ödüllendirdin. Şimdi gelinen ekonomik çalkantı içinde seni bırak, çocukların iş bulamaz durumda kaldı. Daha acısı bu çocuklar geleceklerinden umutsuz. Sosyal yardımları ekonomik kriz nedeniyle ya kesilmekte ya azaltılmakta. Yine iktidarı dinledin, yine hüsran!

Sen ekonomik kriz ile boğuşurken, ödeyemediğin elektrik, doğal gaz faturaları ile cebelleşirken, evladına yatacak devlet yurdu bulamayıp yetkililerin önerisi ile tarikat yurtlarına bırakırken, başarılı okullarda okusun diye çocukların daha fazla çalışırken, imam hatip okullarına dönüştürülen okullarda okumaya zorlanırken, iş bulamadığı için gencecik evlatların yurt dışına çıkma arayışlarında zaman harcarken, şanslıların asgari ücretle yaşamaya mecbur bırakılırken, özgürlüklerin her geçen gün daha da sınırlanırken, medyada tarafsız yayıncılık neredeyse kalmamışken, ülkenin kurucusu olan Atatürk’e hakaret edilmesinin fikir özgürlüğü olduğu söylenirken, Diyanet işleri başkanı, kurtuluş savaşında “keşke yunan galip gelseydi” diyen zavallıyı ziyarete giderken, andımızı bile okullarımızda ya söyleyemez veya sessizce söylemek zorunda kalırken, sen ve milyonlar geleceğinden endişe ederken, tüm bunlar konusunda muhalefet seni uyarırken nedense sen iktidara oy verdin.

O da saray yaptırdı, makam araçlarını yeniledi, ballı ihaleler ile bazı müteahhitleri ihya etti, gelir garantili yol, köprü, geçit, şehir hastaneleri ve havaalanı yaptı, ülkenin idari sistemini değiştirdi, büyük bir koruma ordusu oluşturdu, yazlık saray için büyük bir inşaata başladı, “şehirlere ihanet ettik” deyip, etmeye devam etti, doğaya hiç acımadı, üretimden yana değil ithalattan yana oldu, lüks, ihtişam ve şaşaa içinde yaşamını sürdürmeye devam etti.

Tüm bu yetkiyi oyunla sen verdin. Şimdi üzülmekte ve kızmaktasın, haklı olarak. 

Nasıl bunlara onay verdiysen şimdi DUR diyecek olan da yine sensin.

Adaletten, özgürlükten, eşitlikten, adilce paylaşmaktan, üretmekten, ekip biçmekten, ormandan, çağdaş eğitimden, tarafsız basından, onurunla yaşamaktan, ülkenle gurur duymaktan, Ata’nın izinden gitmekten ve barıştan yana isen, bu gidişe DUR demelisin … (06.12.2018)