Gülçin Erşen

Son yıllarında "Haydar Haydar" ve "Paramparça" yorumlarıyla, çay reklamını sevmiştim Müslüm Baba'nın. Meğer onu sevmemiz için ne çok neden varmış...

Sanatçı, usta yorumcu, Müslüm Gürses'in yaşamını anlatan filmi Milas Pomelon'da seyrettim. Bu işin eğitimini  (üniversitede Film Türleri, Sinema Tarihi, Film Yapımcılığı, Senaryo, Yönetmenlik dersleri) almış bir seyirci olarak, filmi de "usta işi" olarak nitelendirebilirim. Ayrıca seyircilerin çoğu gibi katarsiz oldum (Duygusal açıdan çok etkilendim).

Oyuncular, yerler, çekim açıları, kamera hareketleri, hele kaza sahnesi ve geçişler, seyirciyi bir akıntıya kapılmışçasına sürüklüyor. Yönetmenleri ('Ketche' Hakan Kırvavaç ve Can Ulkay) ve Senaristleri (Gürhan Özçiftçi ve Hakan Günday), "acı, facia"yı bu denli, gerçek ve doğal, ama "sevgi"yi ve "yaşam"ı bu kadar güzel ve değerli aktarabildikleri için kutlamak gerekir. Timuçin Esen, yalnız oyunculuğu ile değil, bu kez sesi ve yorumuyla da hayranlık uyandırdı bende... Müslüm Gürses şarkılarını anımsattı, yeniden sevdirdi ve özletti de...

Son haftalarda öyle çok ağladım ki; gözyaşım tükendi sanıyordum. Bir o kadar da filmi seyrederken ağladım... Ağlamak, kahkahalarla gülmek kadar doğal, içten bir eylem; her ikisi de kadınlar ve erkekler için utandırıcı olamaz... Ağlarken de gülerken de yanımızda bize eşlik edecek dost ve sevgililer varsa, hayat güzel ve daha yaşanası...