Sercan Ergin

Köşemde bu doğruları kaleme alan ben de, İzmir’de ikamet ederken Necati Ateş’le İzmir Narlıdere semtinde aynı sokakta oturuyorduk. Necati Ateş’in aile bireyleri benim yakın dostlarımdı. Necati Ateş’le oğlum Ahmet Seray Ergin, futbola Narlıdere Esnafspor takımında başladılar. Sonra Altay Kulübü’nün altyapısında futbola devam ettiler. Necati Ateş ilk önce Altay altyapısında görev yaptı. Büyük futbolcu olmak için alt yapısında çok çalıştı, azmetti. Çok zor koşullarda bugünlere geldi. Necati Ateş ilk önce iyi bir sporcu oldu. Şimdi de iyi bir hoca adayı. O yıllarda Altay alt yapısında Necati ile birlikte antrenmana çıkan oğlum, antrenman dönüşü evde sürekli antrenmanlarda çok yorulduğu için derslerine ağırlık vermediğini söylediği için oğlumun annesi, oğlum Ahmet Seray’ın  ‘ilk önce derslerin’ diyerek futbol oynamasına izin vermediği için futbolu bıraktı.

Oğlum futbolu bırakmasaydı can arkadaşı Necati Ateş gibi profesyonel bir takımda futbol oynamış olurdu. O yıllarda ben de hata yaptım. Oğlumun yoruldum diyerek futboldan kopmasına izin vermemem gerekiyordu.

Sevgili ebeveynlere naçizane bir başka tavsiyem de var. Günümüz çocukları laf taşımayı çok seviyorlar. Müsabakalarda hoca ile sporcu arasında küçük de olsa pozisyon itibariyle tartışmalar oluyor. Günümüz çocukları ‘ben hatalıyım’ diyemiyorlar. Kendilerini haklı çıkarma adına ebeveynlerin aklını karıştırıyorlar. Bu tarz olaylar, hocalarla futbolcunun arasını açıyor. Ebeveynler, o yaştaki çocukların o yıllardaki düşüncelerine itibar ettikleri için futbol yaşamları başlamadan bitiyor. Çocuklarımızı dinleyelim de, onları çalıştıran hocaları da dikkate alalım. Hepinize sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

DEVAM EDECEK…(6)