Celal Durgun

Her şeyimizi bozdunuz!

Başta, eğitim sistemimiz bozuldu.

Okuduğunu anlamayan, dört işlem yapamayan, sınavlarda sıfır çeken gençlerimiz çoğaldı.

Soru çalma dönemi başladı.

Tarikat müritleri, en iyi üniversitelere, askeri okullara, polis akademilerine girdiler.

Mezun olur olmaz, kimi kaymakam, kimi hâkim, kimi savcı, kimi doktor… olarak atandı. Bir süre sonra, kaymakamlar vali, hâkimler Yargıtay ya da Anayasa Mahkemesi üyesi oldular.

Verdikleri kararlar tartışılıyor…

Aynı yasa, farklı kişilere farklı uygulanıyor.

Adaletin terazisini bozdunuz.

                                                           ***

Sonra, sağlık bozuldu!

Şehir hastaneleriyle övündünüz, içinde yeterli uzman doktor yok!

Hemşire yok, hastabakıcı yok…

Ulaşım sorunlu.

Randevu almak sorun, muayene olmak sorun…

İlacı almayı geçtim, ilacı bulmak sorun.

 

                                                           ***

Siyaset bozdunuz!

Öyle çok “U” dönüşü yaptınız ki, başımız döndü!

Vadettiklerinizi unuttunuz, sonra yeniden aynı vaatleri önümüze koydunuz.

Sabır istediniz, dişimizi sıkmamızı istediniz…

Bu ay olmazsa, gelecek ay dediniz.

Bekledik, olmadı.

Bahar aylarında olacak dediniz.

Bekledik olmadı.

Bu yaz mutlak olacak dediniz.

Olmadı.

Önümüzdeki altı ay içinde mutlak olacak dediniz.

Yine olmadı.

Bu sonbaharda kesin olacak dediniz.

Olmadı.

Önümüzdeki sene mutlaka olacak dediniz.

Yine olmadı.

Reçber’in senesi bitmezmiş.

Hala aynı nakaratı tekrarlıyorsunuz…

Yetti be! Çocuk mu kandırıyorsunuz?

Ekonomiyi bozan siz, maliyeyi düzene koyamayan siz.

Hesabı yanlış yapan siz, kitabı doğru okumayan siz.

Bütçeyi tutturamayan siz. Borcu çoğaltan siz.

Geleceği göremeyen, planı, programı yanlış yapan siz.

Gazı-Bezi-Elektriği zamlandıran siz…

Acıyı çeken, cefayı yaşayan biz! 

Sefayı süren siz.

Maaşın en yükseği siz de, üç yerden, beş yerden maaş almak siz de.

Bir eliniz yağda, bir eliniz balda.

Hepimizi asgari ücretli yaptınız. 

 

Siz, ağalar gibi yaşayın, biz, sefilliği…

Hani hak, hani hukuk, hani adalet?

Sözünüz başka, özünüz başka…

Düşün sırtımızdan.

Bu devirde kimse “şah” değil, “padişah” değil.

Selçuk Tepeli, ne diyor:

“Patron sizsiniz.” Evet, patron biziz.

Başımıza çıkardığımız gibi, indirmesini de biliriz.

Neler gördük biz, kimler geldi, kimler geçti…

Benden yazması.

Ayağınızı denk atın, yolun sonu görünüyor…