Celal Durgun

Mağaza sahibi tüccar mal alıp, mal satar.

Sanayici tüccar, üretim yapar, ürettiğini satar.

Turizmci, hizmet sunar...

Bakkal olanı var, manav olanı var, kasap olanı var...

Terzisi var, berberi var...

Elektrikçisi var, sucusu var...

Komisyoncusu var, celepçisi var...

Say, sayabildiğin kadar...

                                    ***

Namuslu olanı var, namussuz olanı var.

İnsaflısı var, insafsızı var.

Gözü tok olanı var, gözü aç olanı var.

Bire alıp, yüze satanı var.

Bozuk malı sağlam diye yutturanı var

Sırala, sıralayabildiğin kadar.

                                    ***

Bir de din alıp, din satan “tüccar” var...

(Dini, imanı, özü, sözü bir olanları ayırıyorum.)

Üretmeden, yapmadan, emek harcamadan yaşayanlar...

Talkın verip, salkımı yutanlar...

Bize “günah” kılıp, kendisine “mübah” sayanlar...

Paraya tapanlar... mal, mülk peşinde koşanlar...

Dünyalığını kuranlar, varlık içinde yaşayanlar...

Dili zehirli, özü zehirli...

Sahtekar, dolancı, yalancı...

Din düşmanı, ırz düşmanı...

Cennet satıcıları, günah bağışlayıcıları...

Sermayesi yalan, sözü yalan, özü yalancılar...

                                    ***

Namaza durur gösteriş, camiye gider gösteriş, Cuma'ya gider gösteriş.

Oruç tutar, “kul hakkı” yer.

Hacca gider, utanmaz, arlanmaz.

Ticaret yapar, siyaset yapar din pazarlar.

Mal alırken Türkçe, mal satarken Türkçe, konuşurken Türkçe;

Türkçe Kur'an, Türkçe ezan, Türkçe dua olmaz:

Sanki Allah Türkçe bilmiyor.

Din tüccarı bu...

Arkanı dönmeyeceksin.

Başını boş bırakmayacaksın.

Fırsat tanımıyacaksın.

Din tüccarı bu:

Baş ta keser, göz de çıkarır.

Aman dikkat!