Celal Durgun

Baştan aşağı kirlendik.

Ne yana baksam kirlilik, neresinden tutsam pislik…

Sağa bak tutarsızlık, sola bak ilgisizlik…

İnsan kirli…

Dil kirli, söz kirli…

Vicdan kirli…

Siyaset kirli, ticaret kirli…

İnandığım, güvendiğim, sevdiğim, saydığım insan sayısı o kadar azaldı ki..

Önümü göremez, yarınımı kuramaz oldum.

Çıkarcı, bencil bir toplum olduk yahu!

Menfaati varsa gülüsün-balısın, menfaati yoksa el-âlemsin…

Ha varsın, ha yoksun…

“Bizde yiyelim-içelim, siz de gülüp geçelim” sözü gerçek oldu!

Çarpan-çırpan, dolandıran, kandıran, hilebaz “uyanık- akıllı!”

Özverili, sayan-seven, kadir-kıymet bilen “saftirik!”

Özü, sözü bir olanların sayısı o kadar azaldı ki…

Dün dik duran, bugün eğilmiş…

Sözünü sakınmayan susmuş, özünü saklamayan sinmiş…

Küfür yiyor, şükür çekiyor.

Namus bitmiş, erdem gitmiş, onur yitmiş…

Utanma yok, arlanma yok…

Yalanın kuyruklusu onda, cambazlık onda…

Zarafet, kibarlık, incelik çok uzağımızda kalmış…

Dört yanımız yalan…

Kuyruklusu var, kuyruksuzu var, cini var, cingözü var…

Yanındaki yalan, önündeki yalan, arkandaki yalan…

Kirliyiz, kirli…

Siyasetimiz kirli…

Siyasetçimiz kirli…

Önce beyaz kirlenir derler.

Siyaseti kirli insanların elinden almadan, fırıldak siyasetçiyi durdurmadan kirlilikten kurtulmak mümkün değil.

Anlayana sivrisinek saz, anlamayana davul-zurna az.

Bu yazı da burada biter.