Celal Durgun

Bir dindar var, bir de “dinci.”

Çevremde o kadar dindar arkadaşım var ki; hiçbirini diğer arkadaşlarımdan ayırt etmem.

Hepsi doğrucu, temiz ve iyi niyetliler…

Didarlar, ama “kindar” değiller.  

Ben, dindara saygı duyarım, severim, konuşurum, yeri gelir tartışırım.

Ne o beni, ne ben onu kınar; ne o beni, ne beni onu kırarım.

Çok iyi biliyorum; dindar karıncayı ezmez…

Kul hakkı yemez…

Doğrudan, iyiden, güzelden ayrılmaz…

Özü de, sözü de birdir…

Hileye, yalana başvurmaz…

Yalan konuşmaz…

Gösteriş için değil; inandığı için dua eder.

Namazını kılar, orucunu tutar, Kuran’ını okur…

Yücelmek, yükselmek, makam-mevki kapmak için yarışmaz…

Köşe kapmacada bulunmaz.

Şeyh’e, şıha üfürükçüye kanmaz.

Cemaat-tarikat şarlatanlarına inanmaz.

Dini, siyaset aracı kılana prim vermez.

Akıl dışı, bilim dışı söylemlerde bulunmaz.

Çağcıl giyinir, çağcıl düşünür…

Kur’an da okur, gazete de…

Sinemaya da gider, tiyatro da izler…

Türkü de söyler, saz da çalar…

Kadir-kıymet bilir.

Atatürk’ü sever, sayar ve sahiplenir.

Cumhuriyetimizle övünür…

Okur, konuşur, dinler…

Bilimin ışığından, çağdaşlığın yolundan ayrılmaz.

Kadın-erkek, kız-oğlan ayırımı yapmaz…

İnandığı gibi yaşar, yaşadığı gibi görünür…

Yüzü güler, gözü güler, kendi güler…

Özü temiz, sözü temiz, soyu temiz, kendi temizdir.

Suyu temiz, sofrası temiz, yüreği temizdir.

Eşi çağdaş, kızı çağdaş, kendi çağdaştır.

Selam sana dindar kardeşim.

Selam sana inanmış yoldaşım.

Onuruna, duruşuna, söylemine “kurban” olayım.

İnsanlık sende, dindarlık sende, saflık sende, temizlik sende.

İyi ki varsın…

*          *          *

“Dinciye” delince:

O, yobazdır.

O, düşmandır.

O, akla düşmandır, bilime düşmandır, uygarlığa düşmandır… Aydınlığa düşmandır.

O, insanlığa düşmandır.

O, gülen yüze, gören göze, duyan kulağa düşmandır…

O, sevginin, sevdanın, umudun, mutluluğun düşmandır.

Onun, işi yalan, gücü yalan; dili yalandır.

Onun, dini para, imanı paradır.

Onun yüzü kara, yüreği kara, vicdanı karadır.

Balkonda namaz kılar!

Cuma’yı kaçırmaz, ön saflara yerleşir.

Namazı yalan, niyazı yalan, kendisi yalandır.

Dört kadın alır, çocuk yaştaki kızlara sulanır.

Cenaze yıkar para alır, dua okur para alır.

Bir numaralı ticaretçidir:

Din alır, din satar.

Hastanesi olan da var, pastanesi olan da…

Siyasetçisi de.

Atatürk’ü sevmez,(sevmeyi bırak) saymaz…

Ne diyeyim:

Yıkama-yağlamada birincisin.

Çalmada-çırpmada, kandırmacada üstüne yok.

Onursuz geldin onursuz gideceksin.

Kara sakallı, kara vicdanlı, kara paralı; kara sarıklı, kara cübbelisin.

İşin gösteriş, her şeyin sahte;

Uşaklık kanına işlemiş…

Satış sende, karalama sende.

Sen, gericisin, sen yobazsın.

Din alıp din satarsın!

Sen, bilimin ve aklın düşmanısın.

Ben de senin.