Mehmet Oğultürk

Türkiye’nin  siyasi  parti sayısı 101 olmuş. Parti kurma furyası devam ediyor. Çok kısa zamanda 200 partimiz olursa şaşırmayalım. Yani, her aklına esen bir parti kurup kendisinin reklamını yapıyor. Bazılarının amacı kamuoyunda tanınmış olmak. Gündemde kalmak. Bazılarının derdi ise, iktidara kur yapıp pastanın bir ucundan bir parça koparabilmek. Kurulan partilerin pek çoğu seçimlere katılma hakkını dahi elde edememiş. Parti kurup halkın karşısına çıkmak için çok zengin olmak gerekiyor. Önce dağıtacaksınız ki halk size güvenecek ve kurduğunuz partiye oy verecek. Partinizden aday olabilmek için kuyruğa girecek. İktidar olunca da dağıttıklarınızı kepçeyle geri alacaksınız. Hele bir de parlamentoya kapak attınız mı keyfinize diyecek yok. Hazineden milyonlar akacak. Sadece bir parti, programlarında siyasal partilere her yıl ödenen, seçim dönemlerinde ise ikiye katlanan “Hazine yardımını kaldıracağız. Böylece, Siyasal partiler çayın taşıyla dağın kuşunu avlayamayacaklar. Bu milletin parasını pulunu bayraklara, flamalara, ziyafetlere, afişlere harcayamayacaklar” diyor. Ama, kimse bunun farkında bile değil. Tıpkı Gülhane Parkındaki ceviz ağacı gibi.

  Partilerin amacı halkın teveccühünü kazanıp, her yurttaşın sağlığını, mutluluğunu, refahını ve huzurunu sağlamak olmalıdır. Dün ak dediklerine bugün kara diyen partiler var. Dün yerin dibine batırdıklarını, ağza alınmayacak küfürler ettiklerini, lanet okuduklarını bugün yere göğe sığdıramayanlar var.  Bunların kimler ve hangi partilerin genel başkanları olduğunu arşivleri karıştırırsanız hemen bulursunuz.

Nasıl olsa, bizim millet çabuk unutur. Değil yıllar öncesini, akşam yediğini bile unutur.

Adını, genel başkanının kim olduğunu bilmediğimiz, duymadığımız, kurucularını ve programlarını bilmediğimiz o kadar çok parti var ki. Her biri bir gün iktidara geliriz hayaliyle değil, pazarlık yapıp, muktedirlerin sofrasına ortak oluruz umuduyla, sayfalar dolusu program yazmış. Tüzük hazırlamış. Programlarında, neyi nasıl yapacaklarını, sorunları nasıl çözeceklerini açık seçik belirtmemişler. Eğitimin, adaletin, ekonominin, gençliğin, kadınların, çocukların, yaşlıların mevcut durumlarını hikaye etmişler.

Çoğu, tabela partisi olmaktan öteye gidemeyecek. Parası olmayan ya da sponsor bulamayan boşuna parti kurmuş olacak. Geçmişte, parası olan Genç Parti, girdiği ilk seçimde %7.5 oy alırken, yıllar önce kurulmuş ve seçimlere pek çok kez girme  şansını yakalamış partilerin  %0.1 ila  %2.38 oranlarında oy almaları, başka  nasıl açıklanır? Kısacası parası olan parti, parası olan cemaat, parası olan müteahhit kolay taraftar bulabiliyor. Paranız yoksa, parti kurmayı unutun. Bu millet size oy vermez. Bir zamanlar bir başbakan bile “Ben zengini severim” demedi mi? Millet de zengini seviyor. Para yoksa oy da yok, parti de yok. Milletin lafa karnı tok.